Porachunki recenzja

"Jesteś piękną i tak seksowną kobietą, że jak zaraz nie zaczniesz jeść, to wezmę cię na tym stole - szepnął, a ja nie wiedziałam, czy rzucić się na jedzenie, czy na stół."

"Przez kłęby dymu i wszechobecną krew ledwo widziałam spustoszone miasto. Szeroka droga pokryta była trupami w "sprawiedliwy" sposób. Ciała naszych z ciałami wroga wymieszane pół na pół. Po obu stronach budynki, które musiały wyglądać przerażająco już wcześniej. Nie było tu domów. Same surowe magazyny i bunkry. Większość bez okien, z niektórych wydobywały się płomienie, z kilku pozostał już tylko gruz. Biegliśmy blisko wejść, czułam gorąco, które od nich biło. Było mi duszno, ale wiedziałam, że z płonącego wnętrza przynajmniej nie wyskoczy wróg. Ta ulica była pusta, ale z pobliża dochodziły dźwięki strzałów z karabinów maszynowych, które łączyły się w jeden wielki hałas burzy wojennej."

"Błysk, obraz dziadka miotającego się w płomieniach, uderzenie w przeponę, ból.

Błysk, obraz smutnej dziewczynki z zaklejonym okiem, uderzenie w przeponę, ból.

Błysk, ta sama dziewczynka leżąca martwa w moich ramionach, uderzenie w przeponę, ból.

Błysk, krew, uderzenie w przeponę, ból."