Ponieważ cię kocham recenzja

Niewiarygodne, że to powieść została zakwalifikowana jako obyczajowa. Nie jest to mój ulubiony gatunek literacki, wręcz go unikam. Jednak ta książka zawiera wiele elementów thrillera psychologicznego, a nawet kryminalnego. Zaginięcie było. Morderstwo było. Napięcie trzyma.

Jeszcze pięć lat wcześniej Mark Ha­tha­way wraz z przyjacielem z dzieciństwa Con­no­rem McCoy­em byli modnymi psychologami. Brylowali w towarzystwie, byli celebrytami. Jednak życie Marka zmieniło się diametralnie, gdy zaginęła jego pięcioletnia có­recz­ka Layla. Postanowił odejść od żony. Teraz, po dwóch latach nieobecności, Nicole odkrywa, że jej mąż jest bezdomnym.
Po śmierci matki Evie Har­per potrzebuje pieniędzy. Nie udaje jej się kradzież teczki Connor'a McCoy­'a.
Dwudziestosześcioletnia Aly­son Har­ri­son jest ekscentryczną córką mi­liar­de­ra Ri­char­da Har­ri­so­na. Dziedziczka imperium, skandalistka, swoimi wybrykami, problemami z uzależnieniem od kokainy dostarcza materiałów dla paparazzi. Jej ojciec chce, by córka poddała się leczeniu u Connor'a McCoy'a. Kobieta decyduje się na to dopiero po samobójczej śmierci ojca.
Wspólnym mianownikiem tych trzech historii jest Connor McCoy­ oraz symbol — koło Dharmy, który pojawia się na rysunkach i tatuażach bohaterów.

Rozdziały zaczynają się cytatem, poprzecinane są kolejno ponumerowanymi" flashbackami", należącymi do poszczególnych postaci. Niektóre zawierają urywki z prasy.

Ta powieść obyczajowa wciągnęła mnie jak najlepszy thriller. Był wątek kryminalny, napięcie, tajemnica, zagadka. Nie udało mi się samodzielnie rozszyfrować intrygi, choć autor podrzucał tropy i wskazówki. Chyba zaczynam się przekonywać do gatunku za sprawą autora.