Ponieważ cię kocham recenzja

Całkiem niedawno, bo przed pierwszym dniem listopada, kiedy już myślałam, że w tak rzadko się zdarzający, wolny weekend umrę z nudów przed facebookową ścianą, wpadła mi w ręce kolejna książka mojego ulubieńca – Guillaume'a Musso.
Na samym początku poznajemy dwoje ludzi – znakomitą skrzypaczkę oraz miejskiego kloszarda. Z pozoru nic ich nie łączy, szybko jednak okazuje się, że przed paroma laty byli kochającym się małżeństwem. Z wielkiej miłości narodziła się córka, która w wieku pięciu lat, przez nieuwagę opiekunki, znika bez śladu z centrum handlowego. Rodzice obwiniają się nawzajem o zaistniałą tragedię i tak właśnie szanowany psycholog ląduje na ulicy pomiędzy społecznym marginesem. Pięć lat po zaginięciu dziecka losy rodziców ponownie się splatają, a dziewczynka odnajduje się w tym samym miejscu, z którego zaginęła. Gdzie była przez cały ten czas i co się z nią działo? Tego już musicie dowiedzieć się sami. Gwarantuję, że każdy z Was, z biegiem zdarzeń, dozna niemałego zaskoczenia.
Niewątpliwą zaletą tej pozycji jest stopniowe narastanie napięcia i zadziwiające zakończenie. Jak już zacznie się czytać to ciężko skończyć w trakcie, ponieważ każdy moment może być tym kluczowym.
Tytuł. Bez wątpienia zachęcający do sięgnięcia po lekturę. Cudowny w swej prostocie, nie zdradzający fabuły, zawierający apostrofę, która mnie osobiście zawsze urzeka, bo aż woła z półki.
Jedyną wadą książki, którą dostrzegam, jest to, że błyskawicznie się kończy - wystarczy jeden wieczór. Kilka godzin i oglądamy już tylną część okładki.
Gorąco polecam na jesienne wieczory. Powieść pełna rodzinnej miłości, niekończącej się przyjaźni i pogodzeniu się z tym, co nieuniknione.