Polskie morderczynie recenzja

Zanim Katarzyna Bonda została obwołana "królową kryminałów" przez wiele lat pracowała jako dziennikarka. "Polskie morderczynie" to pozycja w której umiejętnie wykorzystała te doświadczenia i napisała książkę która, moim zdaniem, jest najciekawszą w jej dorobku.

"Polskie morderczynie" to zapis rozmów autorki z 14 kobietami odsiadującymi wyrok za morderstwo. Są to historie kobiet które po latach tyranii i znęcania się zabiły swoich mężów-katów ale też takie gdzie popełniona zbrodnia krwawym aktem zemsty starannie planowanym i wykonanym.
14 kobiet, 14 opowieści, 14 różnych narracji bo Katarzyna Bonda pozwala swoim bohaterkom swobodnie opowiadać swoją historię.
Większość opowiada o swoim życiu przed zbrodnią: o dzieciństwie, relacjach z najbliższymi, początkach dorosłości.
Poraża to iż bohaterki tych wywiadów rzadko mówią o popełnionych przez siebie czynach utrzymując że są niewinne bądź wypierając powód dla którego są w więzieniu.
W większości nie mają poczucia winy, uważają się za ofiary systemu sprawiedliwości i składają kolejne apelacje.
Te indywidualnie opowiadane historie autorka zderza z aktami sądowymi które w sposób szczegółowy opisuje popełnioną przez bohaterki zbrodnię, przebieg procesu i opinie biegłych.
I właśnie ten kontrast w połączeniu ze zdjęciami kobiet umieszczonych na początku każdego rozdziału (w większości są śliczne, zadbane, uśmiechnięte) jest siłę tej książki. Bo rodzi pytania: co sprawia że człowiek jest w stanie zabić, jakie motywy stoją za opisywanymi czynami, geny czy wychowanie.
Na mnie największe wrażenie zrobiły dwie historie: Mirosławy która zabiła swojego męża po 20 latach bicia, gwałtów i poniżania i Małgorzaty, lekarki pogotowia o urodzie modelki która pozbawiła życia żonę swojego kochanka.
Obie o morderczyniach ale jak różne. Mirosława w pierwszym zdaniu mówi o poczuciu winy, koszmarach które od lat ją prześladują. Małgorzata natomiast ani słowem nie wspomina o swoim czynie (nie przyznała się do winy) a opowieść o sobie snuje wokół pracy, pomaganiu ludziom, relacjach z rodzicami.

Pojawia się więc pytanie czy jest większa i mniejsza zbrodnia, czy morderstwo może być usprawiedliwione, czy więzienie jest miejscem gdzie można próbować zmienić swoje życie?

Katarzyna Bonda nie ocenia swoich bohaterek. Do każdej podchodzi z szacunkiem i otwartością. Formuła książki uchroniła też autorkę przed "rozgadaniem się" co jest (niestety) cechą jej kolejnych książek.
Dzięki temu powstała pozycja nie tylko ciekawa poznawczo ale też zmuszająca czytelnika do refleksji. Zachęcam Was do sięgnięcia po tę książkę.