Pokrzyk recenzja

,,Pokrzyk,, to ostatnia jak dotychczas część sagi o policjantach z Lipowa Katarzyny Puzyńskiej. Moja pierwsza seria kryminalna i powiem szczerze,że tak bardzo mnie pochłonęła, że z niecierpliwością czekam na dalsze losy. Bo przecież to wszystko co się stało w ,,Pokrzyku,, jakoś trzeba wyjaśnić. Dodam tylko, że książka tak bardzo trzymała mnie w napięciu, że z tego wszystkiego zakończenie czytałam trzy razy, nie wierząc w to co jest napisane ;-) Z emocjami, ale też pokłonem w stronę autorki, ponieważ jak na sagę przystało trzyma czytelnika w napięciu, gdzie zastanawiamy się, jak to będzie teraz dalej.

Klementyna Kopp zapadła się jak kamieć w wodę. Daniel Podgórski żyje razem z żoną Weroniką, która w ostatnim czasie nie myśli o niczym innym jak o posiadaniu potomka. Czuje, że to jej moment w życiu. W końcu czuje się też szczęśliwa. Przez wzgląd na to, że dla Daniela temat ciąży nadal przypomina stratę córki, Daniel wymija się z tematem i obawia, że żona znów go poruszy, kiedy tylko nadejdzie wieczór. W obawie, że mama Weroniki znów może zamieszkać z nimi i popsuć jej szczęście, Weronika postanawia znaleźć jej dom w pobliżu.
Tymczasem Podgórski potajemnie spotyka się z Emilią, matką swoich dzieci i w głębi duszy czuje, że kocha właśnie ją ponad wszystko. Czeka na odpowiedni moment, aby powiedzieć o tym żonie, jak tylko będzie pewien, że nie jest w ciąży. Niestety okazuje się, że ma kolejne śledztwo w Lipowie, ponieważ właśnie znaleziono zwłoki Leokadii Orłowskiej. Jakby tego było mało podejrzenia kierują się w stronę Klementyny Kopp...
Podgórska upatruje ,, pewien dom,,, który jest początkiem jej przygód w tym miejscu... W Lipowie pojawia się jej były mąż Mariusz Nowakowski
Weronika zachodzi w ciążę. O szczęściu Weroniki, Emilia dowiaduje się od niej samej...Zwroty akcji, powodują, że Emilia pojawia się w miejscu, gdzie sprowadziło ją toczone śledztwo Orłowksiej. Towarzyszy jej niejaki Radosław Trawiński... a akcja kończy się ...,,krzykiem Daniela,,.

Choć losy tych trojga bohaterów są bardzo emocjonujące, to mimo tego, cieszę się, że zostały tak napisane. Życie weryfikuje wszystko. Napięcie zwłaszcza przy końcówce sięga zenitu. Naprawdę niespodziewałam się takiego zakończenia. Za wiele zdradzić nie mogę. Ale! Polecam gorąco!