Pokrzyk recenzja

Dawno nie było u mnie na tapecie Lipowa i przyznam, że trochę stęskniłam się za bohaterami, ale nawet nie przypuszczałam, że sięgając po 11 tom z serii Autorka tak zakręci ich losami...

Szalona emerytowana komisarz Kopp ponownie pakuje się w tarapaty za sprawą swojej przeszłości, w której ukrywając się przed swoją rodziną pracowała jako opiekunka i znana była wówczas jako Bogusia. Doszło wtedy do tragicznego w skutkach wydarzenia, ale karma wraca, zaczynają umierać ludzie, a podejrzaną staje się właśnie nasza zwariowana starsza pani. W jej niewinność, choć wszystko temu przeczy, wierzą jednak jej przyjaciele, Daniel, Weronika i Emilia.

Ale i u tej trójki sprawy się coraz mocniej komplikują. Miłosny trójkąt trwa w najlepsze, bo Daniel raz kocha Weronikę, a raz Emilię. Gdy wydaje mu się, że już podjął decyzję, to wydarza się coś, co mu w tym przeszkadza. Tym razem to Weronika nosi jego dziecko, a ten o tym nie wiedząc planuje przyszłość z Emilią. Autorka jednak jest dla tej trójki bezlitosna, a rozwiązanie mocno mnie zaskoczyło.

Wracając jednak do śledztwa, które prowadzi znana nam już ekipa, to mamy do czynienia z rodzinną tajemnicą, dość mroczną i bardzo tragiczną w skutkach, jakby jakiś demon zła wlazł w każdą osobę, która do niej należy i przy okazji rykoszetem dostają osoby, które choć w niewielkim stopniu znają ich przeszłość. Nie pomogła zmiana nazwiska, bo dopadła ich głównie sprawiedliwość, którą wymierzają sobie sami.
Ta rodzina to Julian i Leokadia Orłowscy i ich trzy adoptowane córki, Elżbieta, Adrianna i Iga. W związku ze śmiercią swojej matki, w dość dziwnych okolicznościach, wynajmują prywatnego detektywa, tu stawia się na wezwanie były mąż Weroniki, Mariusz Nowakowski. W trakcie prowadzonego śledztwa, które biegnie dwutorowo, powstaje podejrzenie, że i niedawna śmierć Juliana Orłowskiego również nie do końca wydaje się być tą naturalną.
Koniec niejednego zaskoczy, jeszcze tak krwawo nie było w żadnym z tomów.

Ja już czytam kolejny tom, bo ciekawi mnie, co dalej...