Niedźwiedź i pianino recenzja

,,Niedźwiedź i pianino'' jest przepięknie ilustrowaną, bardzo ciepłą opowieścią skierowaną do najmłodszego czytelnika. Oto historia pewnego niedźwiadka, który podczas jednej ze swoich leśnych przechadzek znalazł coś, czego nigdy wcześniej nie widział. Co więcej, to coś po dotknięciu wydawało straszne dźwięki!

I tu stop – już na samym początku bajka odkrywa przed nami swoje walory edukacyjne. Dziecko boi się robić nowe rzeczy? Więcej w nim strachu, niż ciekawości? Za pozytywny przykład możemy mu z powodzeniem dać niedźwiadka. Bo niedźwiadek następnego dnia na polankę z dziwnym-czymś-wydającym-dźwięki wrócił.

Wrócił też następnego dnia. I następnego. I w końcu, po miesiącach i latach ćwiczeń niedźwiadek nauczył się wydobywać z tego czegoś dźwięki wspaniałe, magiczne, przenoszące go do krainy marzeń i wyobraźni. Czasami cały las schodził się na polankę, żeby posłuchać gry niedźwiedzia.

Talent niedźwiedzia zostaje przypadkowo odkryty przez ludzi, którzy wybrali się na wycieczkę. Przed naszym bohaterem otwiera się wielki świat – miasto, sława, okładki magazynów, platynowe płyty, wycieczki, wywiady... Ale jednak czegoś niedźwiedziowi brakuje. I tym czymś jest las, są jego przyjaciele. Postanawia więc do nich wrócić, a to, co spotka na miejscu sprawi, że zarówno Wy, jak i Wasze dzieci po prostu się rozpłyniecie.

,,Niedźwiedź i pianino'' jest historią ważną z kilku powodów. Po pierwsze, dzięki niej można ośmielić dzieci do podejmowania nowych aktywności, nawet jeśli się ich początkowo boją. Po drugie, można z powodzeniem postawić dzieciom niedźwiadka za przykład tego, że dojście do perfekcji w czymś – czy to będzie granie na pianinie, czy rysowanie, czy robienie zwierzątek z drucików kreatywnych – wymaga ćwiczeń. I to czasem długotrwałych. W końcu to nie było tak, że niedźwiedź usiadł i zaczął wspaniale grać. Nie! Wręcz przeciwnie! Pierwszy dźwięk, który wydało pianino pod jego pazurkami był straszny!

Po trzecie i chyba najważniejsze, zakończenie tej historii – tak wspaniałe i ciepłe – daje dziecku poczucie bezpieczeństwa i umacnia w nim świadomość tego, że może realizować swoje pasje. I że jego otoczenie nie będzie się czuło odrzucone, jeśli dziecko wybierze zajęcia karate albo rysowanie zamiast rozmowy czy wspólnej zabawy. Co więcej, dzięki zakończeniu ,,Niedźwiedzia i pianina'' dziecko otrzymuje informację, że otoczenie będzie go wspierać. A to, pozornie tak błahe, jest naprawdę szalenie, szalenie ważne dla naszych najmłodszych.

Z całego serca polecam książkę Davida Litchfielda – to naprawdę piękna lektura.