Homo sum recenzja

"Homo sum" to książka bardzo nietypowa. Nie byłam do końca pewna, jak do niej podejść. Jest to debiut literacki autora, niedługi i w mniejszym formacie. Oczarowała mnie okładka i opis zapowiadający niezwykłą podróż w krainę snów, pełną intrygujących przemyśleń. Pozycja trochę mnie jednak rozczarowała albo raczej nie do końca do mnie trafiła.

Język bardzo ciekawy poetycki, a jednocześnie swobodny pełen ironii, sarkazmu, odniesień do różnorodnej literatury. Tu już jednak pojawiają się pewne moim zdaniem minusy. Czasem tej poetyckości i symboliki jest za dużo. Trzeba się zastanawiać, co autor właściwie miał na myśli i czy dobrze go zrozumiałam w każdym rozdziale. Przez to czytanie książki momentami wydało mi się męczące i nużące.

Tematów jest za dużo. Autor tak jakby opowiadał swoje życie, wtrącając w nie swoje poglądy na różne tematy. Przechodzimy od spraw życiowych, po politykę, kościół, naukę, literaturę, nawet erotykę. Nagle dostajemy jakąś bardzo nietypową opowiastkę, nietypowy opis. W każdym rozdziale mowa jest o czymś innym. Ciągłe przeskoki sprawiały, że zastanawiałam się, o czym właściwie jest ta książka i jaki był sens jej napisania.

Z niektórymi rozważaniami owszem się zgodziłam i mogłabym przytaknąć autorowi. Do niektórych miałam pewnie niezgodności. Książka zaś napisana jest tak, jakby miała nieść ludziom jakieś oświecenie, otwierać oczy, zachwycać. Niestety nic takiego nie poczułam. Po wstępie spodziewałam się, że powieść ta zmusi mnie do wielu rozmyślań i chyba taki był jej cel, lecz przez większość rozdziałów po prostu przeszłam, niektóre przemęczyłam.

Nie do końca też rozumiem, czym jest tu oniryzm. Może niektóre z motywów były po prostu snami autora i tego nie wyłapałam.

Odniosłam trochę wrażenie, jakby "Homo sum" powstał po to, żeby się wygadać. Jakby autor chciał przelać na papier wszystko, co mu w głowie siedzi. Opowiedzieć parę swoich przeżyć, miłostek, problemów, przytoczyć kilka historii, powiedzieć co myśli na dane tematy. Wszystko ujmując w ciekawy sposób, więc nie jest to złe, ale w tym wszystkim jest po prostu za duży chaos. Czytelnik do końca nie wie, na czym się skupić. Brakuje jakiegoś większego celu, część rozdziałów mogłaby być prościej napisana.

Nie oceniam jednak książki całkowicie źle. Możliwe, że po prostu nie trafiła ona do mnie. Myślę, że nie każdy czytelnik się w niej odnajdzie. Zachęcam jednak żeby każdy spróbował sam przejść przynajmniej przez kilka pierwszych rozdziałów, które są bardzo krótkie i zapoznać się ze stylem autora.

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.