Kiedy będziemy deszczem recenzja

"Więc to już oficjalne. Tak, prowadzę podwójne życie. Sekretne drugie życie, równoległe do tego pierwszego, społecznie akceptowanego, wystawionego na pokaz jak muzealny eksponat."

Inga de Graaf - matka dwójki dzieci i żona, wyszła na spacer z psem i już nie wróciła. Mąż zaginionej zgłasza się na policję i zostają wszczęte poszukiwania. Wkrótce okazuje się, że kobieta prowadziła podwójne życie. Ślady z korespondencji prowadzą do tajemniczego mężczyzny. Czy policja odnajdzie Ingę de Graaf?

Strasznie mnie rozczarowała ta książka. Spodziewałam się kryminalnej zagadki, jakiegoś wstrząsu, którym mnie "porazi" autorka czytając tą książkę, niestety nie doczekałam się tego.
Zadaję sobie pytanie -co sobie myślała Dominika Van Eijkelenborg tak nudnie wlekąc historię niewiernej Ingi? Dlaczego tak dobitnie skupiła się na opisywaniu jej romansu, zamiast dochodzeniu?
Nic mnie nie obchodziła tresura psów i nauka dla laików.
KIEDY STANIEMY SIĘ DESZCZEM bardziej przypominała mi tanie romansidło, które nie może doczekać się rozwinięcia akcji, tempa nabrało dopiero po przeczytaniu 3/4 książki!.
Zmuszałam się, aby przeczytać każdy kolejny rozdział.
Wszystko było takie łatwe do przewidzenia, że po przeczytaniu czuję się okradziona z czasu.
Jedyną zaletą KIEDY BĘDZIEMY DESZCZEM są fragmenty maili zaginionej do swojej przyjaciółki. Ale i tak zagadka nieprzychodzących odpowiedzi była dla mnie do przewidzenia.

Jeśli ktoś lubi kiczowate romansidła i chce się dowiedzieć czegoś więcej o tresurze psów, to proszę bardzo, KIEDY BĘDZIEMY DESZCZEM będzie w sam raz.
Jeśli ktoś oczekuje ciekawej historii i zakończenia, które by zaskoczyło, to stanowczo odradzam.