Podpalaczka recenzja

„Podpalaczka” Stephen King
Niedawno do kin weszła nowa wersja filmowa „Podpalaczki” Stephena Kinga. Znajomi cały czas namawiali mnie na pójście do kina, ale ja mówiłem, że nie czytałem jeszcze książki i pójdziemy jak przeczytam. Tak więc zacząłem książkę i totalnie przepadłem, przeczytałem ją w dwa wieczory. Nie sądziłem, że ta historia tak bardzo mną wstrząśnie i że nie pozwoli o sobie zapomnieć przez długi czas po jej przeczytaniu…

Andy i Vicky w czasie studiów zdecydowali się wziąć udział w pewnym eksperymencie. Zastrzyk rzekomo łagodnego środka halucynogennego, powoduje osobliwe zmiany w ich psychice. Odkrywają w sobie zdolności telekinezy, kontroli umysłowej i prekognicji. Po latach okazuje się, że ich dziecko posiada moc pirokinezy. Osobami o tak niezwykłych umiejętnościach interesują się agenci z Wydziału Wywiadu Naukowego. Ich bezwzględne metody działania sprawiają, że życie szczęśliwej rodziny zmienia się w koszmar.

Muszę przyznać, że po opisie całkiem inaczej wyobrażałem sobie całą historię. Myślałem, że będzie się ona opierać głównie na elementach fantastycznych, umiejętnościach pirokinezy, telepatii itp. Ale to wszystko zeszło na drugi plan. Najważniejsze w tej książce są relacje międzyludzkie, portrety psychologiczne postaci, ich motywacje i emocje. To kolejna świetna psychologiczna książka Kinga. Każda postać została wykreowana w sposób genialny. Cała historia została napisana tak, że w książkę się po prostu wchodzi całym sobą. Przeżywasz wszystko razem z bohaterami i tak jak oni odczuwasz wszystkie skrajne emocje.

To wspaniała opowieść o miłości do dziecka, o próbie ucieczki i przetrwaniu. O niesprawiedliwości świata i bezustannej walce o wolność. Bardzo polecam tę książkę każdemu. Jeżeli nie przepadacie za Kingiem w wydaniu horrorowym i fantastycznym to „Podpalaczka”, mimo fantastycznej otoczki, może się wam spodobać. Bo według mnie to genialna powieść psychologiczna, a King w tym temacie jest naprawdę dobry i potrafi świetnie targać emocjami czytelników.

Co do najnowszej ekranizacji… Jestem strasznie zawiedziony. Poza samym konceptem wymyślonym przez Kinga nie ma ona nic związanego z książką. Wszystko zostało spłycone do maksimum. Świetnie wyrysowane postacie z książki, zostały „wybielone”, pozbawione jakichkolwiek cech. Szczególnie ubolewam nad tym co zrobili z Rainbirdem, Kapem Hollisterem (w filmie został kobietą i zupełnie inną postacią pod względem zachowania) i z Wanlessem, który swoją drogą był według mnie najciekawszą postacią w książce. Wydarzenia zupełnie zostały zmienione no i całość była po prostu płytka. To moje odczucia, znajomi którzy byli ze mną na filmie i książki nie czytali, powiedzieli że film im się nawet podobał, że nie było to nic wielkiego, ale ok do pooglądania. Myślę, że film nie zadowoli osób, które znają książkę.