Kuba recenzja

Biografia wybitnego piłkarza napisana przez autorkę która nie ma z futbolem nic wspólnego. I chyba dobrze się stało, bo rzecz cała nie koncentruje się na rozważaniach piłkarskich ale na osobie Błaszczykowskiego, na jego dramatycznym życiu i relacjach z ludźmi.

Centralnym zdarzeniem w książce i faktem najważniejszym w życiu Kuby było zabójstwo jego matki przez jego ojca; był naocznym świadkiem morderstwa a miał wtedy 11 lat. Ta straszna tragedia wpłynęła w sposób decydujący na jego życie, nigdy się z nią nie pogodził, tkwi w sercu jak zadra. I właściwie cała książka traktuje o tym jak mimo tej traumy Kuba zdołał się wspiąć na szczyty, stał się wybitnym piłkarzem, kapitanem reprezentacji, idolem wielu młodych ludzi. Brzmi to jak scenariusz marnego melodramatu, a to sama prawda; czasami życie pisze takie historie.

A wyjście na prostą było całkiem niełatwe, bo wieku nastoletnim Kuba był wielki łobuziakiem, buzowała w nim agresja, niezgoda na to co się stało. To że się nie stoczył, nie skończył w kryminale, zawdzięcza wielkiemu wsparciu i opiece rodziny, głównie babci Felicji i wujka Jerzego Brzęczka.

To człowiek o niełatwym charakterze, urodzony wojownik, spalający się w rywalizacji i nie znoszący przegrywać. Mówi Franciszek Smuda: „Kuba to człowiek, który za wszelką cenę chce wygrywać, chce mieć sukces. Jak ktoś kto ciągle idzie na wojnę.”

Nie ma w tej książce wielu rozważań czysto futbolowych, analiz taktycznych, znajdziemy za to sporo o charakterze Kuby, o jego pracy nad sobą, o relacjach z innymi, o rodzinie. Mówią o nim krewni, przyjaciele, trenerzy, koledzy piłkarze. Dostaliśmy, pełny portret Błaszczykowskiego, pani Domagalik wykonała świetną pracę.

Spotkałem się z opiniami, że autorka zbyt idealizuje Błaszczykowskiego na przykład bezkrytycznie trzyma jego stronę w konflikcie z Lewandowskim, chodziło o opaskę kapitańską. Nie odniosłem takiego wrażenia. Przeciwnie, książka Domagalik wyróżnia się na tle innych pisanych o naszych futbolistach, pełnych pikantnych ploteczek, opisów pijaństw i uzależnień. Tu jest inaczej.

Książka niesie przesłanie optymistyczne, pokazuje że po każdej tragedii człowiek może się podnieść i osiągnąć sukces, podkreśla siłę więzi rodzinnych i wsparcia najbliższych. Dlatego to lektura nie tylko dla kibiców, ale dla każdego czytelnika.