Kuba. Autobiografia recenzja

Rzecz o Błaszczykowskim. Ciekawie się to czytało już po Mundialu. Błaszczykowski budzi zarówno ogromny szacun za swoja działalnosć charytatywną i niesłychaną skromność, jak i lekki niepokój przez wzgląd na opisane w książce historie dotyczące przemocy. No i w końcu zapamiętałam, że numer Kuby w reprezentacji to 16 :)
In plus - na pewno poznajemy dość dobrze życie i osobowość Błaszczykowskiego, ale także codzienność piłkarzy, ich drogę do kariery, biznesy klubowe, atmosferę panująca w tym sporcie. Piękne zdjęcia na kredowym papierze.
In minus - okropna chaotyczność. Tu wywiad, tu czyjaś wypowiedź, tu jakaś piosenka hiphopowa... i wszystko innym fontem. Plus irytująca maniera pani Domagalik, która nieustannie powtarza tonem znawcy, że kobiety uwielbiają mężczyzn agresywnych i sprawiających problemy. Pani Małgorzato, proszę nie mierzyć wszystkich swoją miarą, dobrze?
W ogólnym rozrachunku polecam, jeśli ktoś chce dowiedzieć się choć trochę o Błaszczykowskim oraz o polskiej (i nie tylko) piłce.