Fałszywe tropy recenzja

Wróciłam do Jeleniej Góry do Olgi Balickiej i w zimowej scenerii stycznia towarzyszyłam jej w

kolejnej sprawie kryminalnej i w życiu prywatnym. Tęskniłam za nią, za jej temperamentem, odwagą i jestem bardzo usatysfakcjonowania po lekturze kryminału Katarzyny Wolwowicz „Fałszywe tropy”.

Debiut kryminalny, czyli „Niewinne tropy” spełnił wszystkie moje oczekiwania. Przyznam, że

bałam się czytać drugi tom, skoro po pierwszym poprzeczka była już wysoko ustawiona. Nic bardziej mylnego Pani Katarzyna poradziła sobie wyśmienicie. Sposób prowadzenia narracji, całej sprawy kryminalnej, ciągłe mylenie tropów, duża empatia w opisywaniu zabójstwa, opis pracy policjantów, psychologa współpracującego z nimi, profilowanie zabójcy i tym razem bardzo przypadł mi do gustu. Świetny pomysł na kryminał i wykonanie na równie wysokim poziomie.

Ale to nie wszystko! Wątki obyczajowe poruszane w powieści „Fałszywe tropy” były na równi istotne ze sprawą kryminalną. A co tu się działo. Ciąża Olgi Balickiej, powrót Kornela z Warszawy do Jeleniej Góry, nowa sekretarka Żaneta i tyle zawirowań w samym śledztwie ale i w życiu prywatnym bohaterów, mierzenia się z trudnymi sprawami, miotanie się jak lew uwieziony w klatce co do podjęcia decyzji.… A żadna podjęta decyzja nie będzie dobra…. Resztę doczytajcie sami. Prawdziwe szaleństwo z rollercosterem emocji.

Napięcie w „Fałszywych tropach” utrzymywane od pierwszej do ostatniej strony, co po ilości

kryminałów które przeczytałam wiem, że nie jest łatwe do osiągnięcia. Chapeau bas Pani Kasiu :)

Wszyscy bohaterowie są wyraziści, portrety psychologiczne zbudowane z niezwykłą starannością. Ilość zagadnień psychologicznych wystarczająca do lepszego zrozumienia toku postępowania sprawcy i do zrozumienia motywów jego działania. Cała sprawa kryminalna prowadzona z niezwykłą empatią i takie powieści z tego gatunku bardzo lubię czytać.

Z całego serca polecam wyśmienicie zbudowany kryminał. Czekam z niecierpliwością na kolejny

tom! (A już wiem, że i czwarty jest napisany). Gratuluję Katarzynie Wolwowicz pomysłu i wykonania.

Dziękuję wydawnictwu Zwierciadło za egzemplarz do recenzji.