Pociąg recenzja

Szybko ostro i z humorem?

Zdecydowanie tak!

Znacie twórczość Izy Maciejewskiej? Ja miałam przyjemność poznać czytając „Wolfa” i absolutnie zakochałam się w tej książce i w stylu autorki. Urzekła mnie tym, że porusza w swoich powieściach trudne tematy ale robi to w lekki sposób. Wiem jak to brzmi ale książki Izy są specyficzne tak samo jak humor, który przemyca w swoich historiach. Te książki mają w sobie to coś co sprawia, że zostają z nami na dłużej.

„Pociąg” to zupełnie inna historia i inne problemy jakim autorka postanowiła „nadać życie”. Ewa w jednej chwili traci to co kocha najbardziej na świecie. W pożarze ginie jej córeczka i w tym momencie świat Ewy legnie w gruzach. Kobieta nie dość, że uporać się musi z bolesną stratą to jeszcze zostaje wpędzona w poczucie winy, które nieustannie podsyca w niej mąż.

Ewa w pewnym momencie nie wytrzymuje napięcia i emocji kotłujących się w jej sercu. Kupuje bilet i wsiada w najbliższy pociąg. Nie planuje dokąd pojedzie. Nie wie gdzie się zatrzyma. Nie zastanawia się co dalej. Ewa chce po prostu uciec...

W przedziale Ewa spotyka dwóch mężczyzn. Stanisława- przeuroczego starszego pana, który ma niebywałą zdolność do czytania z człowieka jak z otwartej księgi oraz Michała- pozbawionego skrupułów, bezdusznego komornika. Jaką rolę odegrają ci mężczyźni w życiu Ewy? Jedno jest pewne. Nabierze ono tempa. Droga, którą podąży kobieta pełna będzie niespodziewanych zwrotów akcji a na każdym zakręcie czekać bedzie na nią coś nowego.

Życie to nie bajka więc przed Ewą jeszcze wiele przeszkód do pokonania. Będzie i zabawnie i dramatycznie a klamrą spinającą całą historię jest tytułowy „pociąg”. Jeżeli myślicie, że chodzi tu wyłącznie o środek lokomocji to, cóż jesteście w błędzie. Mowa tu przede wszystkim o pociągu fizycznym. Silnym, dzikim, takim który wyłącza zdolność racjonalnego myślenia.

„Pociąg” to książka uświadamiająca, że życie nie zawsze układa się tak jakbyśmy tego chcieli. Usłane jest cierniami, które potrafią wbić się pod skórę tak mocno, że pozostawiają głębokie rany, a potem blizny ciągle przypominające o bólu i cierpieniu jakiego doznaliśmy. Życie to nie kolorowa bajka. To ciągłe stawianie czoła przeciwnościom losu. Powieść Izy Maciejewskiej uświadamia, że to jakich barw nabierze nasze życie nie zawsze zależy od nas.

Historia Ewy i Michała wywołała we mnie wiele emocji i jestem bardzo ciekawa dalszych ich losów. Ja rozglądam się za drugą częścią serii a was zachęcam do lektury „Pociągu” 👌❤️