Sama się prosiła recenzja

"Może woleliby, żebym umarła.
Może żałują, że Bryan znalazł mnie w ostatniej chwili.
Może mają nadzieję, że za trzecim razem mi się poszczęści."

Emma O'Donovan to popularna nastolatka. Mieszka z rodzicami i ze starszym bratem Bryan'em w małej mieścinie w Irlandii. Jej życie zmienia się diametralnie po jednej imprezie. Rodzice znajdują ją wyrzuconą jak śmiecia przed domem z poparzeniami i ranami. Emma nie pamięta co się wydarzyło. W szkole omawiają ją za plecami, przyjaciele przestali się do niej odzywać, a na Facebooku ktoś wrzucił jej zdjęcia, które odmieniły jej życie.

"Patrzę na swoje nadgarstki. (Chcę, żeby krwawiły). Wyobrażam sobie, że wycieka ze mnie życie, ciało opada z sił, aż do chwili, gdy jest po wszystkim."

Przyznam, że jestem rozdarta oceniając tą książkę. Przyznaję, że historia jest ciekawa, ale ma też wiele minusów:
1. Akcja zbyt późno (jak dla mnie) się rozwinęła.
2. Nie mogłam wytrzymać z Emmą.
To pusta i zakochana w sobie dziewczyna i może się to komuś wydawać okrutne, ale nie było mi jej żal.
3. Brak zakończenia. Spodziewałam się, że chociaż, autorka umieści jakiś prolog, niestety się rozczarowałam.

Loise O'Neill poruszyła bardzo ważny temat, o którym w dzisiejszych czasach ludzie wolą nie mówić. Muszę przyznać, że SAMA SIĘ PROSIŁA warto przeczytać ze względu na:
1. Ciekawa fabuła.
2. Narracja opisana z punktu widzenia Emmy.
Mogliśmy świetnie poznać uczucia i myśli ofiary gwałtu.
3. Ukazanie rzeczywistości.
Podobało mi się, że autorka nie opisywała bajek i nie upiększała prawdy.
Niestety w naszych czasach to sprawcy są traktowani jak "ofiary".
4. Ukazana metamorfoza głównej postaci.
Jej zmiana, od poczucia winy do depresji.

Uważam, że SAMA SIĘ PROSIŁA warto przeczytać (choćby ze względu na temat w niej poruszany), ale podejrzewam, że książka spodoba się bardziej młodzieży.