Białe morze recenzja

Wspaniała książka.
Powieść osadzona na wyspie, zakotwiczona wręcz. Tu życie toczy się nieco inaczej, tu myśli się też nieco odmiennie. Wyspa bowiem zamyka ludzi myślowo i psychicznie. Tu płacze się do wnętrza, tu myśli zamyka się w głowie, tu walka z sobą nie jest łatwa. A to wszystko w ciele kobiety. Wrażliwej, delikatnej i nieco zaginionej. Kobiety która jest w ciąży...z Rosjaninem... Jest koniec wojny, ona sama i trupy mężczyzn z zestrzelonego samolotu. Trupy i on, którego pokochała i który musiał uciekać. On, któremu pozwoliła się do siebie zbliżyć i w którym się chyba zakochała, choć mu tego nigdy nie powiedziała. Choć mało słów rozumieli, to wiedzieli co jedno mówi do drugiego. Mówili oczyma, czuli się oczyma, dotykali się sobą.
Taka miłość zdarza się tylko raz w życiu, ale ... życie trzeba szanować. Trzeba uciekać dla własnego ratunku. czasem samemu...
I oczy, jej oczy, oczy kobiety, które go zapamiętały i które go widzą codziennie mimo, że jego już nie ma...

Są tu i inne kobiety. Przypływają wraz z mężczyznami, niektóre mają dzieci. Wydawać by się mogło, że one są inne, że są odporne na samotność, na smutek, na płacz... na depresję. A jednak... Wyspa zmienia psychikę. każdego. Nawet mężczyzn, którzy mamią się pracą.

Życie ludzi otoczone wodami.
Życie wypełnione pracą,.
Życie baczne na pogodę i nieszczęścia, jaką ona przynosi.

Życie...

Wspaniała powieść. Niebywała. Zadziwia miejscem i osadzeniem fabuły. Mnożą się pytania - co tam się może dziać? Niepozorna wyspa na północy Norwegii, której próżno szukać na mapach, bo jest tak mała. Co tu można mieć za duszę, jakie tu jest w ogóle życie? Wielu owym dociekaniem nie sięgnie po nią od razu wykreślając ją ze swoich czytelniczych planów. A to jest niebywała książka. Wstrząsa psychiką, myśleniem i wyostrza zmysły. Czytasz całym sobą. Chłoniesz ją, wnikasz w nią, bo nie sposób zostać obojętnym. Czujesz emocje, samotność, niemożność poradzenia sobie z natłokiem smutku.
I pogoda. Pogoda, która nigdy nie jest nam przychylna.
I zimno, praca, skostniałe dłonie i spierzchnięta skóra...

Takich książek szukam i namiętnie pochłaniam, Delektuję się nimi.
Smakuję.