Opowieść o rzeczce Rwącej Pachnącej i dolince szczęściem płynącej recenzja

Witam w krainie wodą szumiącej i pachnącej. To miejsce jest oblegane, o miejscówkę trudno, ale jeszcze żaden klient nie wypłynął stąd z niezadowolonym łbem. Każdy odwłok swój może tu posadzić, odpocząć, zmienić stolik i towarzystwo. Nikt nikomu nie wadzi, nie przeszkadza, nikt nikogo stąd nie wyrzuca. Uważaj jednak na figle, zaloty i koniecznie na bierz udział w wesołych konkursach. Całe towarzystwo pilnuje kładka, a ta wiele widziała i wiele przeżyła… Jednak nadchodzącej katastrofy nie zauważyła. Pierwszy był Rak, który podczas beztroskiej kawy wspomniał coś mimo chodem o brudnej wodzie, która z każdą chwilą coraz bardziej mętnieje, śmierdzi i potęguje wszędobylskie zanieczyszczenie.

Teraz zamiast Rwącej Pachnącej rzeczki płynie lepka breja i smrodliwa smoła. Z jej brzegów odleciały wszystkie łabędzie, które teraz już białe nie były. Wyglądały, jak czarne wrony o długich szyjach. Podobny los spotkał białego psiaka, który koło kładki wpadł do rzeczki, a wyskoczył z niej czarny, nie podobny do siebie. Pewnie i imię dostał inne, bo wcześniejsze nijak nie pasowało do tego merdającego diabła.

Rwąca Pachnąca stała się ŚMIERDZIELKĄ. Pojawiły się w niej nowi lokatorzy, dziwolągi, jakich wody nie oblewały, przynajmniej nie tej Rzeczki. Oślizgłe, czarne, szaro-buro-zielonkawe, niektóre kosmate lub glutowate. Tak się ich wiele pojawiało, że ogłoszono ALARM CZERWONY. Dlaczego nie wodny? Trzeba pewnie dopytać Raka, ale nie ma czasu, bo teraz najważniejsza jest ucieczka. Wszyscy czmychają z tego miejsca: Motyl Staszek Modrasek i Rak i Traszka, nawet Pająk w hełmofonie. A na swej drodze ku ratunkowi w górę Rzeczki spotykają stado wesołych krów i konia i barany… i idą dalej i plan oczyszczenia powstaje i wszystko kończy się…

No właśnie? Czy CZERWONY ALARM zostanie odwołany? Jak zakończy się owo ucieczka z Rwącej Pachnącej Rzeczki? Tego dowiesz się, jeśli przeczytasz. Ucieczka i stado to tylko namiastka tego, co się w tej bajce dzieje. Jest czysta woda i błoto korytem płynące. Jest wierszowana historia przez autora snuta, jest i rymów gubienie, są i wspaniałe ilustracje, które hamują czytanie, jak znaki ostrzegawcze u brzegu rzeki. Czytasz, oglądasz i czujesz emocje, które na różowo malują ci policzki.

Ta bajka zachwyca i pociąga. Wpadasz w nią, jak w wir rzeczny, choć tu takowego nie ma, ale jest nurt i szum i beztroska. W tej bajce odnajdujesz odpoczynek od siebie i od codzienności. Czytanie tej książki jest jak przerwa dla zdrowia, jak skuteczna rehabilitacja poprawiająca oddech i kondycję. Uśmiechasz się do tych słów wyczytanych i do treści, szczerzysz zęby do krówki wesołej. „Rwąca Pachnąca…” to lektura dla każdego i w samotności i w towarzystwie. Dzieci odnajdą tu mądrość ukrytą – nawet nie jedną – a dorośli poczują dziecko w sobie. Dziecko, które mając pięć lat myło rączki w czystej wodzie płynącej z kranu. Kran odkręcała mama, a cały brud z paluszków spływał do zlewu. A co się potem z nim działo? Co się dzieje?

Gdy wszystko działa, jak w szwajcarskim zegarku – a to stamtąd pochodzą najlepsze czekolady i praliny na świecie – to nikt się nie zastanawia nad katastrofą. Ale gdy ta już zbiera swe ofiary – oj, co robić? Co robić?

Ta opowieść powinna być grubsza, bo ta historia doprasza się (wręcz domaga) rozbudowania i wielu zwierzaczków spotykania. Wierszowana treść powinna ciągnąć się zakolami, jak Rwąca Pachnąca…

Niebywała uczta czytelniczo-ilustracyjna.

Piękna, zabawnie pisana, zachwycająca kompozycja skryta w sztywnych okładkach, które otumaniają i zmuszają do przytulenia. Niebywała publikacja dzięki wspaniałym ludziom, autorowi Grzegorzowi Mostowiczowi-Gerszt i rysowniczce Joasi Kopplinger.

A teraz cisza, bo czytam kolejny raz…

Rwąca Pachnąca płynie…