Bezmiar sławy recenzja

 Tyle już naczytałam się o impresjonistach, że akurat do tej książki zbierałam się od lat. Jak widać okrężną drogą, bo dopiero teraz zdecydowałam się na zaznajomienie z życiem Pissarra w wydaniu Irvinga Stone'a. Ale tak, jak już kiedyś przeczytałam, był to jeden z najnudniej prowadzących się artystów nurtu, więc nie spieszyło mi się zbytnio.
 Ponad 70 lat ludzkiego żywota ubrane w ośmiusetstronicową powieść. To dużo i mało. Zbyt wiele, jak na opisywanie umiarkowanego życia, bez skandali, czy choćby mniejszych wyskoków artysty, takiego zwyczajnego męża i ojca. Jednak niewiele, jeśli idzie o przedstawienie założyciela malarskiego nurtu. To czego na pewno brak książce, to zaniechanie przez Stone'a dokumentacji przedstawiającej warsztat malarski. Tego typu powieści aż się proszą o zamieszczanie zdjęć z wybranymi obrazami artystów, które akurat autor opisuje w treści. Zawsze będę się czepiać tego mankamentu, bo mnie szczególnie uwiera. Bo po mimo,iż można w każdej chwili wyszukać dane reprodukcje w internecie, to dla mnie przez te braki książka staje się niekompletna, a ja niepotrzebnie rozpraszam się sięgając do innych swoich książek, by przyjrzeć się pewnym detalom aby móc odnieść się do słów opisującego.
 Ogromny plus dla Stone'a za tak obszerne przedstawienie sylwetki Camille'a Pissarra w oparciu o pogłębione studia w temacie. Choć zdarzały się liczne momenty, gdy odczuwałam znudzenie treścią. Przypuszczam też, że gdybym nie przeczytała jednym ciągiem przeszło połowy książki, to mogłabym mieć utrudnione powroty z uwagi na wybijanie się ze specyficznego klimatu książki. Ale przecież to nie był stracony czas.
 
 Na pewno warto przeczytać, bo przecież to nie tylko książka o samym Pissarro, ale i innych sławnych impresjonistach, o tym, jak się budził cały nurt, jakie panowały nastroje w artystycznym światku tamtego okresu i kto miał rację oceniając tak, a nie inaczej specyfikę impresjonizmu. Stone pokazuje szeroki obraz kilku dziesięcioleci z życia malarza, a jednocześnie opisuje świat wokół, w jego społecznym, ekonomicznym i politycznym wymiarze. Zresztą nie sposób byłoby pisać o znanej jednostce, nie osadzając jej głęboko w realiach swojej epoki. A to wychodzi autorowi znakomicie.