Las zaginionych recenzja

Na pewno znacie takich autorów, którzy zawsze potrafią wywieść Was w pole, bo ich pomysły na fabułę są tak niebanalne i nieszablonowe, że zwyczajnie nie sposób się domyślić, czym zaskoczą nas tym razem. Dla mnie kimś takim jest zdecydowanie Agnieszka Pietrzyk. Bez trudu potrafię rozpoznać jej styl, jej książki są na swój sposób podobne, a jednocześnie każda jest wyjątkowa i oryginalna.

Nie inaczej jest z "Lasem zaginionych", choć miałam problem, by wkręcić się w tę historię. Niby od początku coś się działo, wszystko było tak, jak być powinno, jednak nie zaiskrzyło. Brnęłam przez pierwszych kilkadziesiąt stron trochę na siłę, za to po nich nie mogłam się już oderwać. Może po prostu zaczęłam ją czytać w nieodpowiednim momencie, musicie przekonać się sami czy Was oczaruje od razu, a jeśli nie, to nie porzucajcie jej, dajcie tej fabule szansę się rozwinąć.

Intryga kryminalna jest misternie spleciona, warto zwracać uwagę nawet na wątki pozornie poboczne, bo nic tu nie jest przypadkowe. Nie sądzę jednak, żeby ktoś był w stanie rozwikłać zagadkę tajemniczych zaginięć amazonek. Myślę jednak, że to nie jest kluczowe w tej powieści. Agnieszka Pietrzyk zaserwowała tutaj głębokie studium psychologiczne ludzkiej natury, opierając je o zachowania i doświadczenia wykreowanych bohaterów. Choć to fikcja literacka, bez trudu można w niej odnaleźć realne postawy. Trudno jest mierzyć się z prawdą o tym, jak umiejętnie odgrywamy pewne role, jak manipulujemy naszym obrazem w oczach innych i jak my dajemy się nabrać pozorom. Nie zawsze kierujemy się w życiu szlachetnymi pobudkami, napędzają nas złe emocje, szukamy okazji do najbardziej wyrafinowanej zemsty, chcemy, by ktoś zapłacił za nasze krzywdy. Taki właśnie niepokojący rys społeczeństwa nakreśliła autorka, to dzięki niemu udało jej się utrzymywać poziom napięcia i podsuwać mylne tropy.

"Las zaginionych" to kolejny świetny thriller, którym Agnieszka Pietrzyk udowadnia, że jest mistrzynią tworzenia wymagających, wielowątkowych historii, skłaniających czytelnika do refleksji. Czyta się je błyskawicznie, a zakończenie zawsze jest niespodzianką, dzięki sprytnie prowadzonej akcji i ciekawej konstrukcji.

Moje 7/10.