Pies i ja. Opowieść o szukaniu sensu życia recenzja

Kate Spicer "Pies i ja" Opowieść o szukaniu sensu życia,

Zastanawia mnie, dlaczego wśród powiedzeń czy związków frazeologicznych z psem w tle większość ma negatywny wydźwięk. Często mówimy: "czuję się jak zbity pies", "tanie mięso psy jedzą", "psu na budę", "na psa urok", "pies ogrodnika", "ni pies, ni wydra", "Pies z kulawą nogą" a dużo rzadziej nasz ukochany psi przyjaciel ma pozytywną konotację, bo tak na szybko do głowy przychodzi mi jedynie określenie "wierny jak pies". To aż zadziwiające, prawda? Prawie połowa Polaków ma w swoim domu jakieś zwierzę, z czego wśród nich większość jest właśnie właścicielami psów. Zdaje sobie oczywiście sprawę, że kiedyś pies był głównie zwierzęciem użytkowym. Jednak czasy się zmieniły, dziś jest najczęściej kolejnym członkiem rodziny. Na szczęście negatywne skojarzenia z psem pozostały tylko w powiedzeniach.

"Pies i ja" jest książką, która powinna zadowolić wszystkich psiolubnych czytelników. Pies nie jest w niej jedynie epizodycznym dodatkiem do opowiedzianej historii, to jeden z dwójki głównych bohaterów. Mieszkająca w prestiżowej dzielnicy Londynu, Kate Spicer dziennikarka w średnim wieku, wiedzie niezbyt poukładane życie dzielone pomiędzy pracę zawodową i udział w imprezach zakrapianych alkoholem, z dużą ilością innych mających poprawić humor i pozwolić na wyluzowanie, używek.

Kiedy pewnego dnia przygarnia psa, mieszańca z chartem, nie spodziewa się jeszcze, że tak szybko pokochany Wolfy, odmieni również jej życie. Opowiadana przez nią, autobiograficzna historia oparta jest na budowanej, dającej życiowego kopa, przyjaźni pomiędzy człowiekiem a psem. Nie brakuje w niej psiej codzienności, migawek z psiego życia czy opisanej rutyny posiadacza psa. Dzięki Wolfy'emu pojawiają się również nowe znajomości, ale także rozterki i obawy. W tle natomiast widoczny jest bardzo mocno wielokulturowy Londyn, któremu również autorka poświęca sporo uwagi.

Następuje jednak taki dzień, kiedy ukochany pies znika. Żeby go odnaleźć, Kate gotowa jest postawić świat na głowie. I robi to z całą miłością, bezwzględnością, chwytając się wszystkich możliwych sposobów, jeszcze bardziej utwierdzając się w tym, że Wolfy stał się dla niej niezwykle ważny.

Zachwycił mnie sposób mówienia autorki o relacjach, które nawiązać można z czworonogiem. Wzruszyły mocno również wszystkie jej poczynania mające doprowadzić do odnalezienia przyjaciela, z poruszeniem społeczności lokalnej i internetowej, włącznie. Budziła szacunek także chęć uporania się z dotychczasowymi problemami. "Pies i ja" to lektura pełna emocji, miłości do zwierząt i poszukiwania sensu w życiu. Psiolubni w wielu momentach odnajdą w niej siebie. Natomiast reakcji tych, którzy w swoim życiu mieli mniej do czynienia z psami, jestem bardzo ciekawa.