Gdy słońce było bogiem recenzja

Znana przynajmniej z tytułu książka Zenona Kosidowskiego pierwszy raz ukazała się w roku 1956. Drugie wydanie dokonało się w 2012 roku w wydawnictwie Iskry. Książka jest już stara, ale wciąż czyta się ją świetnie i chyba wprowadza nas, zwykłych ludzi w świat pierwszych znalezisk archeologicznych na świecie.
Napisano we wstępie do nowego wydania, że książka 'Gdy słońce było bogiem' powstała pół wieku temu, a od tamtej pory zweryfikowano wiele z opisanych odkryć lub dokonano nowych. Ale jak dla mnie, człowieka, który chce mieć jedynie podstawową wiedzę o archeologii, tak, żeby nie pomylić Summerów z Babilonem, myślę, że ta książka wystarczy.
Cechuje ją przystępny język. Czuje się, że autor potrafił ciekawie opowiadać. Gdy czytałam tę książkę, z łatwością mogłam sobie wyobrazić to, o czym Kosidowski opowiadał. A opowiadał o skarbach, złocie w studni, śmietnisku na cmentarzu, o zakopanej rodzinie królewskiej i zapomnianych miastach.
Kosidowski opisał starożytne cywilizacje Summerów, Asyrii, Egiptu, Pompeje, Kretę oraz Azteków i Mapuchów, opisał odnalezienie Ur i Troi. Pisał o przebiegu odkryć, o tym kto i jak dokonał ważnych odkryć, co odnaleziono oraz odtwarzał życie starożytnych kultur. Pisze o ich piśmie, o ich wkładzie w rozwój cywilizacji. Najbardziej poruszające są rozdziały o konkwistadorach, którzy pokazali Indianom Europejczyków z najgorszej strony. Wstyd troszkę jest w imieniu tych ludzi. Indianie wierzyli w białego boga, który przyjdzie z daleka, a ci biali przybysze okazali się pazernymi na złoto, żądnymi władzy i mordu prymitywami z bronią i łutem szczęścia. Opisał to Kosidowski.
Bardzo wartościowe do czytania są rozdziały o cywilizacjach z dzisiejszej Syrii, z których to zabytków nie zostało już chyba nic przez niszczycielką działalność Państwa Islamskiego. A skarby z Muzeum w Kairze? Też przecież były niszczone. Z takim trudem odkrywane. Kosidowski opisuje - też po raz kolejny - grabieżcze zachowanie europejskich archeologów i kolekcjonerów. Przez dłuższy okres wywożono z Egiptu czy Syrii lub z Turcji co się dało. Z drugiej strony nie wiem, czy słyszeliście w mediach tak około 2010 roku (przed wojną w Syrii) o czarnym rynku dzieł sztuki? Teraz okazuje się, że to co posprzedawano nielegalnie to jedyne co pozostało z pamiątek po Sumerach itd.
Nie jestem specjalistką w tym temacie, ale książka Kosidowskiego pokazuje jak różne były motywy działań odkrywców. Większość z nich poświęcała temu życie.
O tym wszystkim jest ta książka. Przede wszystkim o starych cywilizacjach świata na Bliskim Wschodzie i w Ameryce Południowej.