Furia wikingów recenzja

Ragnar wraz z wojownikami wyrusza na wyprawę mającą na celu odkrywanie nowych ziem. Król podążając za przykładem swojego przodka chce zakładać osady budując tym samym swoją potęgę. Wraz z nim w podróż wypływa jego syn Ivar. Przepełniony gniewem młody wiking zostawia za sobą mnóstwo krwawych śladów siejąc zamęt i niosąc śmierć. Ivar pomimo swojej brutalności jest również świetnym taktykiem i bardzo mężnym wojownikiem. Każdy wie, że byłby idealnym królem, który zapewniłby bezpieczeństwo osadzie, jednak to nie on jest następcą tronu, tylko jego starszy brat. Nie wykazuje on się jednak tak jak powinien, czego Ivar nie omieszkuje mu wytykać. W czasie gdy Ragnar prowadzi kolejne wojny, jego wygnany syn Bjorn planuje na nim zemstę za uczynek, którego nie jest w stanie mu wybaczyć.

Do tej pory nigdy nie miałam okazji zmierzyć się z tematyką dotyczącą wikingów. Nie oglądałam żadnych filmów, a tym bardziej nie czytałam książek. Jasne jest, że powieść Daniela Komorowskiego nie można nazwać przyjemną lekturą. Przepełniona jest mordem, brutalnością i ciągłymi rozlewami krwi. Ludzie Ragnara, jak i bliscy im wikingowie żyją walką i jedyne czego pragną to umrzeć z bronią w ręku, by być godnym miejsca w Valhalli. Żaden z nich nie boi się śmierci co robi z nich jeszcze niebezpieczniejszych wojowników.
Fascynujące jest to, że pomimo trudnej tematyki autor świetnie poradził sobie z ogólnym przekazem. Lektura nie jest ciężka w odbiorze, napisana jest prostym językiem, który z jednej strony wystarczająco dobrze oddaje opisywane czasy, a z drugiej nie sprawia trudności czytelnikowi w zrozumieniu treści. Jak się okazuje, nawet wśród morderców można mieć swojego ulubieńca. Ja po lekturze pierwszego tomu upodobałam sobie Ivara, szczególnie po tym jak wyciągnął pomocną dłoń do pewnej kobiety.
Zaczynając czytać "Furię Wikingów" zrobiłam niewielki research, gdyż uświadomiono mi, że Ragnar czy Ivar to właściwie prawdziwi bohaterzy, nie są oni zatem tylko wytworem wyobraźni autora. I tu podziękowanie kieruję w kierunku Daniela za odpowiedzi na nurtujące mnie pytania. Tak czy inaczej powieść nie jest opisem wydarzeń historycznych, bowiem autor zmienił niektóre fragmenty na potrzeby książki. Według mnie wyszło to naprawdę dobrze i tym samym bardzo chętnie sięgnę po drugi tom serii.