Furia wikingów recenzja

Daniel Komorowski to autor, którego odkryłam całkiem niedawno, a który absolutnie zachwycił mnie swoim stylem pisania i pasją, jaką jest historia.

„Mieszko. Wyjścia z cienia”, była pierwszą książką autora, jaką przeczytałam i choć miałam spore obawy, że nie udźwignę tej powieści – bo to przecież klimaty tak odmienne od moich – to w rezultacie nie mogłam otrząsać się z szoku, jak bardzo ta książka mnie wciągnęła i jak bardzo zżyłam się z jej bohaterami. Zdecydowanie warto było wyjść ze strefy komfortu i doświadczyć czegoś nowego, co szalenie przypadło mi do gustu. Mało tego… Postanowiłam pójść za ciosem i rozpocząć serię wikingowską autora. Właśnie tak! Ja, która o wikingach wiem tyle, ile zobaczyłam na ekranie (obejrzałam cały serial Wikingowie na Netflixie) wzięłam i się zawzięłam, że przeczytam tę serię od deski do deski.

Aktualnie jestem po lekturze pierwszego tomu i wiecie, co wam powiem? To była najlepsza decyzja, jaką ostatnio podjęłam. 👌

〰️

„- Kim jesteście, jeśli można zapytać?

– Ja jestem Ragnar, król Danii, a to mój syn, Ivar – odparł, wskazując na Bezkostnego, który okrążał rozmówców na swoim koniu, mierząc ich wzrokiem z każdej strony. Egbert i Ethelwulf czuli się nieswojo. Oglądali się ciągle za siebie, nie będąc pewni, co może chodzić po głowie Ivarowi. Jego celem była jak zwykle gra na emocjach i próba wyprowadzenia przeciwnika z równowagi”.

〰️

Czytając „Furię wikingów” czułam się identycznie jak Egbert i Ethelwulf. Z tym wyjątkiem, że wokół mnie krążył Daniel Komorowski i nie byłam w stanie odgadnąć, co siedzi mu w głowie. Taktykę z Ivarem też mają taką samą. Celem Ivara jest gra na emocjach przeciwnika, Komorowski z kolei gra na emocjach czytelnika. I nie ma przy tym żadnych skrupułów.

〰️

Świat wikingów rządzi się swoim prawem. Gniewni, żądni krwi i bogactw wojownicy parli przed siebie, zdobywając kolejne osady, grabiąc, m0rdując i gw@łcąc. Wierzyli, że przyniesie im to nie tylko bogactwa, ale przede wszystkim sławę i chwałę, zapewniając miejsce w Valhalli.

〰️

Oczy króla Danii coraz zachłanniej spoglądają na Zachód, i to właśnie tam kieruje swój statek. Wraz z jednym ze swoich snów trafiają na opływający kosztownościami zakon, który doszczętnie plądrują. Dla zakonników nie mają litości. Przy życiu zostawiają tylko jednego wyłącznie po to, by opowiedział innym, co się tu wydarzyło. Aby wieść o potężnym Ragnarze i jego okrutnym synu rozeszła się po świecie.

Ragnar wie, że kiedy ponownie przybędzie na te ziemie zamiast zakonników czekać na niego będzie uzbrojone po zęby wojsko. Ta myśl napawa go radością, bo nic go tak nie podnieca, jak zapach krwi, a na kolejną wyprawę ma zamiar zaprosić również swojego przyjaciela – króla Norwegii – Haralda.

〰️

„Obie floty złączyły się ze sobą, królowie i załogi wymienili się pozdrowieniami, i tak połączone pogańskie siły Danów i Norwegów ruszyły na plądrowanie ziem chrześcijan”.

〰️

W czasie, gdy Ragnar rozsławia swoje imię, pod Hedeby, gdzie zostawił swoich młodszych synów podchodzą wojska samego Karola Wielkiego…

〰️

„Furia wikingów” to powieść niezwykle dynamiczna, która porywa czytelnika w wir wydarzeń już od pierwszych stron i nie pozwala na choćby chwilę odpoczynku. Jestem pod wrażeniem dokładnych opisów walk, które działały pobudzająco na moją wyobraźnię oraz złożoności postaci, które nie były tylko złe, czy tylko dobre. Łatwo się do nich przywiązać.

Ragnar będący bestią w walkach starał się być też sprawiedliwym władcą i dobrym ojcem. Spory rozstrzygał na gorąco, a wszelkie bunty tłumił w zarodku. Był bezwzględny wobec zdrajców, nawet jeśli byli bliscy jego sercu. W tej książce to jednak nie Ragnar wybijał się na pierwszy plan, a jego syn Ivar. Demon śmierci, jak go nazywano. Bezwzględny i bezlitosny. Świetny wojownik i genialny taktyk. Myślał inaczej. Działał inaczej. Był nieprzewidywalny, a przez to śmiertelnie niebezpieczny. Nie miał dobrych stosunków z najstarszym bratem. Halfdan jako pierworodny syn miał w przyszłości, zastąpić ojca jednak Ivar nie uważał, by brat był dobrym przywódcą. Na każdym kroku wytykał Halfdanowi błędy i udowadniał, że jest od niego lepszy. To w połączeniu z zazdrością zrodziło między braćmi nienawiść, która rosła z każdą chwilą coraz bardziej.

〰️

Daniel Komorowski poprzez losy Ragnara i jego synów ukazuje nie tylko historię wielkich podbojów i krwawych bitew, ale odkrywa przed nami fascynujący świat wikingów, zagłębiając się w ich kulturę i wierzenia. Tworzy przy tym niesamowity klimat będącym spoiwem nierozerwalnie łączącym czytelnika z książką, dając poczucie jedności.

〰️

„- Ma jakieś imię? – zapytała właściciela, uroczo uśmiechając się to do niego, to do zwierzaka.

– Fenrir.

– Co to znaczy?

– Fenrir to ogromny wilk, który z@bije naszych bogów, kiedy nadejdzie Ragnarok, koniec świata. Jest groźny i potężny. Ma też czarne jak noc futro i dlatego dałem małemu jego imię.

– Wielkie imię dla wielkiego wilka.

– Tak – odparł krótko Ivar…”

〰️

„Furię wikingów” przeczytałam jednym tchem i już nie mogę doczekać się kolejnej części. Polecam gorąco ⭐️5/5.