Lato koloru wiśni recenzja

Pierwsza miłość pozostaje z nami na zawsze.

Emely już od wczesnych nastoletnich lat, ma na celu jak najszybsze opuszczenie rodzinnego domu z małej miejscowości, Neustadt. Kiedy ona i Alex, obrały inne kierunki w dalszym nauczaniu, a ich drogi się tymczasowo rozeszły, Emely nie widzi innego sensu trwania w marazmie spokoju w Neustadt, poza tym nie ma już najlepszych wspomnień z tym miejscem. Postanawia rozpocząć studia w Berlinie i zacząć tam nowe życie. Czas mija, nowa codzienność i nauka skrupulatnie zajmują cały czas dziewczyny. Kiedy otrzymuje wiadomość od przyjaciółki, że ta przenosi się także do Berlina jest radość jest nieopisana, a wizja mniejszej samotności i obecność najbliższej jej osoby jest ogromna. Jednak łączy ją jeden drobny fakt w postaci, brata przyjaciółki, Elyas, u którego Alex zamieszka. Nie ma z nim niestety miłych wspomnień i chciała wymazać go z doszczętnie z pamięci, co szło w zupełnie dobrym kierunku, jednak wizja ponownego spotkania z nim, nie jest taka optymistyczna. Nadeszła chwila, kiedy długo oczekiwane spotkanie wiąże się także z przeszłością. Co się wydarzyło w ich nastoletnim życiu?

Macie tak, że z jakiegoś zupełnie niewiadomego powodu dana książka Was do siebie przywołuje? U mnie było właśnie tak, w przypadku książek autorki Cariny Bartsch.
Mojej radości i zachwytu nie ma końca, a historia rozbudziła we mnie jeszcze bardziej romantyczną część. Chyba każdy z nas już doświadczył tej ogromnej siły pierwszej miłości, niekoniecznie z oczekiwanym skutkiem, w każdym razie wiecie o jakie uczucie chodzi. Historia Emily i Elyasa jest wspaniałym oderwaniem i powrotem do nastoletnich czasów.

Niezwykle ciepła, romantyczna, przepełniona sarkastycznym rozbrajającym humorem książka.
Opowieść młodzieżowa, jednak czy nie Warto czasami oderwać się od tej naszej dorosłości i powrócić do nastoletnich lat, gdzie uczucia brały górę, a my mogliśmy zatracać się w tych uczuciach.

Spora objętość książki przekłada się na tekst, przez który się dosłownie płynie, aby poznać dalsze losy bohaterów. Człowiek czytając jest obok i doświadcza tych emocji na własnej skórze.

Jedynymi minusami jest grzbiet okładki, który chciał się złamać, ale uważając nie pozwoliłam mu na to! I fakt urwania historii, dobrze że na horyzoncie mam drugi tom, nie wiem czy umiałabym wytrwać w oczekiwaniach na ciąg dalszy!