Idealne życie Molly recenzja

Poznałam tą autorkę przy okazji Fatalnego kłamstwa, wcześniej wydanej powieści o trzech przyjaciółkach. Poziom taki sobie, czasem nawet marny...
Ale..
Ta książka jest o małżeństwie - on i ona, dobrze usytuowani, dzieci wyjechały na studia daleko poza kraj rodziców, wielki dom został teraz...cichy. Molly nagle zaczyna czuć starość, bo coś ją męczy, smutek ją pęta, kosztowne studia wymusiły oszczędność, więc trzeba będzie zrezygnować z gosposi, która sprzątała i gotowała i wszystko było, jak w zamku. Teraz sama, mąż coraz dłużej siedzący w pracy, samotne noce i cisza domu... Aż któregoś dnia trafia się wyjazd ze znajomymi, w prawdzie samotny, bo mąż...nie może, ale to chyba lepiej, bo... Bo podczas tych dwóch dni dochodzi do różnych sytuacji, które zaważą na całość fabuły ksiązki.
Tajemnicze znikanie męża. Wypadki. Wiele znaków zapytania i bliskość śmierci...
Wiele się komplikuje i okazuje się, że bogactwo nikogo nie czyni z automatu szczęśliwym.
A całość?
"Idealne życie Molly" to dobra powieść. Przemyślana, złożona tak, że każdy aspekt łączy się z następnym, a krótkie rozdziały sprawiają, że czasem ciekawość zbyt długo przytwierdza cię do powieści. Ale... Zawsze jest jakieś ale - lepsze lub gorsze, tu jest gorsze. Dlaczego? Molly, główna bohaterka to taki przerysowany detektyw-pokraka w spódnicy. Słaba, a zachowuje się, jakby nic nie było jej straszne. Czasem jest irytująca w swoim prostym myśleniu i reagowaniu. Zbyt dużo w niej Zosi-Samosi, której ani życie nie smakuje, ani policja nie stoi na przeszkodzie, by robić co chce i czego robienie ma zakazane. Taka czasem prosta pani z przedmieścia, która zawsze miała pieniądze, a która te pieniądze nagle traci i nie ma za co spłacić kredytu i długów zrobionych przez męża.
A mąż, kombinator. Postać też irytująca i jakaś taka mało ludzka. Wpada w nałóg i długo utrzymuje go w sekrecie, bo pod dachem mieszka przecież z żoną, która nic nie widzi.
Nie widzi i boi się rozmawiać. Takie małżeństwo, które się nie rozumie, nie zna, nie kontaktuje ze sobą.
I ktoś, kto ma smak na ich pieniądze...

Czegoś mi tu brakło. Akcja snuje się jednym tempem, by na ostatnich stronach nagle galopować - za dużo się wyjaśnia w scenie ostatecznej. Za bardzo jest przekoloryzowana, przegadana i jakby inna gatunkowo. Powinno coś zostać niedopowiedziane i tajemnica winna zawisnąć... jak firanka, a tu? Brakuje tego smaczku..