Piękno i bestie. Niebezpieczne baśnie recenzja

Od dosyć dawna chciałam przeczytać wersję dla dorosłych klasycznych baśni. Na rynku jest dostępnych już kilka innych tego typu pozycji, ale dotychczas żadna bliżej mnie nie zainteresowała. Kiedy tylko zobaczyłam wspaniałą grafikę na okładce “Piękna i bestii” i przeczytałam bardzo zachęcający opis, od razu poczułam, że teraz nadszedł już ten czas. Zapowiadało się mrocznie i ze spojrzeniem na teraźniejsze bolączki społeczeństwa.

Lekturę rozpoczęłam ochoczo, zaczynając po kolei - od “Czerwonego Kapturka”. Było dziwnie. Tak… inaczej, jednak nienajgorzej. Niestety… im dalej w las, tym, jak to bywa, ciemniej. Zderzenie z nie do końca oczekiwanym przeze mnie stylem Autora skutecznie zniechęciło mnie do dalszej lektury i zmuszałam się przez kilka tygodni aby czytać choć jedno opowiadanie od czasu do czasu. Być może ziarno nie padło zwyczajnie na żyzną glebę moich upodobań czytelniczych, choć dotychczas byłam zachwycona wszelkiego rodzaju retellingami.

Znam oczywiście masowe opinie o tej książce i wiem, że moja całkowicie od nich odbiega, jednak z przykrością stwierdzam, że książkę bardziej zmęczyłam niż przeczytałam. Myślę, że powodem tego była zbytnia abstrakcyjność niektórych z baśni - jednocześnie podobnych do swoich oryginałów, a tak bardzo przekręconych i często bez morału. Owszem, jedno czy dwa opowiadania były nawet niezłe, w nietypowy sposób poruszały ważne i aktualne tematy, jednak Autor był tak nieznośnie politycznie poprawny, że aż mnie to raziło. Pomimo tego, że nie pochwalam tendencyjności i stereotypów zawartych w starych wersjach, to jednak odczarowywanie ich w tak nachalny sposób całkowicie popsuło ich charyzmę.

Nie polecam, ale też nie zniechęcam do tej lektury zdając sobie sprawę z różnorodności gustów czytelniczych.

Ulubiony cytat:
“Aby poznać mężczyznę, trzeba użyć głosu i zadać mu pytania, jakie ja powinnam była zadać. Czy będziesz mi wierny? Czy będziesz mnie kochać taką, jaka jestem? Czy uznasz mnie za równą sobie? (...)
- Jeśli będziesz zadawać za dużo pytań, to wtedy... to wtedy... - upierała się syrena.
- Co wtedy? Przekonamy się, jacy są naprawdę? Dostrzeżemy wieprza zamiast księcia? Diabła zamiast morskiego króla? Cóż za niedogodność.”