Piękny gangster recenzja

Czytacie ,,Podziękowania” od autorów na końcu książki? Czy raczej zamykacie ją po zakończonym, ostatnim rozdziale?
Nie pytam o to bez powodu. Ja czytam zawsze. Lubię wiedzieć, co czuł autor, jakie emocje mu towarzyszyły po napisaniu książki. Zwykle są schematyczne, to podziękowania, dla rodziny, wydawców, patronów, recenzentów i nas czytelników. Tym razem przeczytałam chyba najbardziej wzruszające podziękowania do tej pory. Autorka nie tylko dziękuje, ale i zdradza nam ciut swojego życiorysu i trosk, które towarzyszyły jej w trakcie pisania i wydawania tej książki. To było poruszające.
Zdradzę wam tylko, że ten, kto nie ich nie czytał, nie wie, że autorka zdradza zakończenie pewnego wątku z fabuły

Wracając do początku…
Ciężko było mi się, w pierwszej chwili wciągnąć w lekturę, bo początek był intrygujący, ale nasuwał coraz więcej pytań i zaskakiwał dziwnymi zachowaniami bohaterów.
Nieznajomy mężczyzna od niemal roku siada w przy tym samym stoliku w kawiarni i nie spuszcza oka z pracującej tam dziewczyny Truvy. Zachowuje się jak stalker, nie wzbudza jednak niepokoju w dziewczynie, która o dziwo czuje się bezpiecznie w jego towarzystwie. Pewnej nocy ze stalkera staje się jej wybawcą, ratuje jej życie i od tego momentu zaczyna robić się jeszcze ciekawiej.
Bardzo dobre kreacje bohaterów stworzyła autorka. Skrajnie różne, a jednocześnie pasują do siebie jak dwa brakujące puzzle.
Niezaprzeczalne jest to, że przy każdym ich spotkaniu iskrzyło od nadmiaru emocji i wrażeń, jakie temu towarzyszyły, a także humorystycznym dialogom.
Tak jak wspominałam wcześniej, ciężko było mi się wkręcić w fabułę, natomiast później nie mogłam oderwać się od czytania. Ze strony na stronę, nie dowierzałam temu, co czytam, a zakończenie tej historii mnie zaskoczyło. Kompletnie nie spodziewałam się poprowadzenia akcji w tym kierunku. Bardz polecam sięgnąć po pierwszy tom serii ,,Piękni gangsterzy”, ja z niecierpliwością będę wypatrywać kolejnego. Czuję, że Killian dostarczy jeszcze więcej emocji!