Piękne życie recenzja

Nie wiem, czy ktokolwiek tak bez zająknięcia, mógłby od razu powiedzieć, że ma piękne życie... Trudno jest bowiem określić to jednoznacznie. Ja sama nie uważam, że mam najgorsze, ale chwilami naprawdę miałam i mam w swoim życiu piękne chwile, chociaż zdarzały się i te bardzo trudne, złe.
Virginie Grimaldi w swojej książce "Piękne życie" kreśli niezwykle przejmującą, ale też i okrutnie prawdziwą opowieść, poruszającą wszystkie zakamarki serca. Ta książka w tak prostych i pięknych słowach opisuje całą esencję życia, takiego, które spotykamy niemal na każdym kroku. Opowiada o najtrwalszych więzach rodzinnych (i nie tylko), o pięknie i sile siostrzanej miłości, o radościach, smutkach i udrękach codziennego dnia. Zawsze zazdrościłam koleżankom, które miały siostry, bo brat, chociaż najlepszy, nie zastąpi nigdy siostry...

Emma jest starsza od Agathe o pięć lat. I chociaż początkowo nie była zachwycona tym, że pojawiła się w jej życiu siostra, to jednak z czasem ich więź staje się coraz silniejsza.

Dziewczynki różnią się od siebie nie tylko wyglądem, ale również charakterem. Emma podobna do matki, zaś jej młodsza siostra zdecydowanie bardziej do ojca. Lecz mimo dzielących je różnic, stają się sobie bardzo bliskie, zwłaszcza w obliczu niezbyt łatwego życia. Mają jednak i wspólne cechy, gdyż panicznie obie boją się pająków i uwielbiają kąpiel w oceanie... Gdy umiera ich ojciec, matka nie do końca sobie daje radę. Dobrze, że chociaż w wakacje dziewczynki mogą jechać do dziadka i babci (rodziców taty). To dla nich jest zawsze najwspanialszy okres.
Ta opowieść o siostrach napisana jest jakby w formie pamiętnika, a fabułę autorka prowadzi dwutorowo, gdzie teraźniejszość przeplatana jest wspomnieniami z przeszłości. Na zmianę opowiadają obie siostry. W sumie całość układa się spójnie, chociaż chwilami autorka próbuje nieco namieszać zapętlając co nieco.
Obecnie obie są już dorosłymi kobietami, Emma ma męża i dwoje dzieci, Agathe ciągle sama, lecz nie mówi o sobie samotna.
Emma nie widziała się z Agathe przez pięć lat, ta rozłąka znacznie wpłynęła na ich relacje. Teraz, po śmierci babci chcą niejako naprawić stracony czas i spędzić razem chociaż tydzień w miejscu, gdzie czuły się najszczęśliwsze. Emma ma zamiar wyjaśnić przyczyny tego straconego czasu rozstania a także skorzystać z okazji, zanim dom zostanie sprzedany. Później już nie będzie takiej możliwości.

Czy wystarczy siostrom tydzień na to, żeby nadrobić stracony czas? Co było powodem zerwania kontaktów? Czy zdołają wytrzymać ze sobą bez ukochanej babci?
Życie to ciągłe niespodzianki, nigdy nie wiadomo, za którym rogiem kryje się szczęście a gdzie natkniemy się na złe wieści. To loteria. I nie nikt ma pewności, że będzie żył zdrowo i szczęśliwie. Bo szczęścia i zdrowia nie da się nigdzie kupić...
"Piękne życie" to realistyczna, delikatna a zarazem pełna humoru historia, która opisuje realia międzyludzkie a także uświadamia czytelnika, że trzeba z życia czerpać garściami wszystko co się daje, nie czekać, nie odkładać na później, trzeba wybaczać, rozmawiać o wszystkich problemach szczerze i chociaż spróbować pięknie żyć.
Jedyne, co mi się w tej książce nie podobało, to samo jej zakończenie. Lecz może tylko mam takie wrażenie, gdyż po prostu znam podobną sytuację, lecz skończyła się inaczej...

Dziękuję Pani Martynie z Wydawnictwa Sonia Draga za możliwość poznania tej wzruszającej historii.