Cesarstwo Piasku recenzja

Cesarstwo Ambhańskie - to właśnie do tej niezwykłej krainy zabierają nas strony tej powieści, byśmy mogli spotkać tam młodą, odważną i kryjącą w swej krwi pradawną magię, dziewczynę o imieniu Mehr. Wychowywana przez ojca i nienawidzącą ją macochę wiedzie ona swoje być może nie najpiękniejsze, ale ustabilizowane życie w pięknym domu cesarskiego urzędnika. Jednakże oto pewnego dnia i za sprawą nieroztropnego kroku, zwraca ona na siebie uwagę mieszkających na pustyni mistyków cesarza, którzy za sprawą magii i modłów dbają o pomyślność jego rządów. Ten nieroztropny krok zmieni życie Mehr już na zawsze...

Magia, namiętność, niesprawiedliwość ludzkiego losu i zarazem piękno pustynnego świata - to główne i najważniejsze elementy tej intrygującej opowieści, która stanowi sobą z jednej strony klasyczną historię fantasy, ale z drugiej też i zaskakuje nas swoją emocjonalną wymową, inteligencją relacji oraz mroczną wymową, gdzie to zło, ból i żal znaczą kolejne ze stron tej książki. Najważniejszym wydaje się być jednak klimat, tworzony słowami, obrazami i znaczeniami, które pozwalają nam dotknąć tego niepowtarzalnego, pustynnego świata.

Opowieść tę wypełnia relacja o kolejnych losach głównej bohaterki - Mehr. To zapoznanie czytelnika z tą postacią i jej codziennością życia, ukazanie przełomowej chwili, która ściąga na nią uwagę mistyków, jak i wreszcie wynikające z tego faktu konsekwencje, które objawiają się podróżą do pewnego mrocznego miejsca, koniecznością poddania się potworowi w ludzkiej skórze oraz otworzenia na nieznane dotąd uczucia. To niespieszna, ale też i obfitująca w barwne przygody i dramatyczne momenty, relacja, która trzyma nas w napięciu do ostatnich stron.

Nie zaskoczę nikogo stwierdzeniem, że sercem tej opowieści jest postać Mehr. To niezwykła, dziedzicząca po swej matce magię i zarazem boleśnie doświadczona przez los dziewczyna, która chcąc chronić swoich najbliższych skazuje się na dramatyczny los. Imponuje nam ona swoją odwagą, chartem ducha i umiejętnością odnajdywania się w każdej trudnej sytuacji, co pozwala jej przetrwać najtrudniejsze chwile. I oczywiście lubimy tę postać, dzielimy z nią jej ból oraz rzecz najważniejsza - wierzymy w nią.

O świecie powieści można by opowiadać długo, rysując polityczne, kulturowe i społeczne uwarunkowania Cesarstwa, nawiązując do jego historii, czy też wreszcie pogardliwego stosunku do nielicznych już przedstawicieli ludu Amrithi, którego to krew płynie również w żyłach Mehr. To także świat magii - ukrytej na pustyni i objawiającej się w postaci swoistych duchów - tzw. Dew, oraz rzeczą naprawdę wyjątkową - skomplikowanym tańcem. To coś pięknego, zaskakującego i wyróżniającego się na tle innych magicznych ujęć we współczesnej literaturze fantasy. A wszystko to składa się na niezwykłą, baśniową, ale też i mroczną rzeczywistość tej książki...

 Strony powieści kryją wiele tajemnic, sekretów i zagadek, które odkrywamy krok po kroku za sprawą jej lektury. I jest to niewątpliwie niezwykle przyjemnym, intrygującym i wspaniałym doświadczeniem, gdy oto rozumiemy coraz więcej, poznajemy rolę i sytuację głównej bohaterki oraz przesiąkamy aurą i klimatem tego książkowego świata bardziej i bardziej. Wrażenie to potęgują jeszcze bardziej znakomitej ilustracje Pawła Zaręby, jak zawsze dobry przekład Piotra Kucharskiego oraz zjawiskowa okładka powieści, której grafika oddaje w pełni wielkość i wymowę tego tytułu.

Powieść Fashy Suri pt. „Cesarstwo piasku”, to znakomite połączenie klimatycznego fantasy z romansem, ale też i mroczną baśnią o ludzkim przeznaczeniu, niesprawiedliwości losu oraz sekretach pustynnego świata. To wielkie emocje, wzruszenia i poczucie uczestnictwa we wspaniałym, literackim spektaklu, którego to pierwszy akt tyleż nas sobą usatysfakcjonował, co i rozpalił apetyt na ciąg dalszy. A ten wkrótce nastąpi, o czym zdążyła nas już poinformować Fabryka Słów. Polecam - naprawdę warto sięgnąć po tę powieść.