Dracul recenzja

Dziewiętnastowieczna Europa. Młody Bram Stroker siedzi pośrodku pokoju, którego ściany zdobią krzyże. Do drzwi dobija się coś wielkiego, za oknem słychać wycie wilków, a w głowie słyszy głosy, które próbują zawładnąć myślami. Nadeszła najdłuższa noc jego życia.

„Wielu rzeczy nie wiemy o życiu; ze śmiercią jest podobnie.“

Od choroby w wieku dziecięcym i tajemniczego ozdrowienia, przez zniknięcie cioci Ellen w okolicznościach, jakich nie sposób wyjaśnić, ku powolnemu wychodzeniu na jaw prawdy. A na tym nie kończąc. „Drakul“ to opasły horror z wampirami w centrum. Wciągający w akcję, angażujący w przeżycia bohaterów i hipnotyzujący klimatem. Od pierwszych stron wrzuca czytelnika w nadprzyrodzone wydarzenia, a jednak wciąż długo dawkuje informacje. Gdy już zaczyna się powieść tę czytać, to naprawdę trudno jest się od niej oderwać.

Dacre Stroker znany głównie jest z tego, że jest potomkiem Brama Strokera, a J. D. Barker z tego, że pisze podobno dobre thrillery. To duet nieoczywisty, po którym nie byłam pewna, czego się spodziewać, ale tym razem zachwyty innych nie były na wyrost. „Drakul“ jest bowiem wszystkim tym, czego od tego tytułu oczekiwałam. Ma atmosferę gęstą na tyle, że zdaje się obklejać czytelnika. Akcja lubi przenosić się na cmentarze, do prosektorium, w mury tajnego stowarzyszenia czy między wąskie uliczki. Jest mgliście, ciemno i deszczowo. Wampiry są piękne, ale niebezpieczne, a wokół nich roztacza się zapach krwi i rozkładu. Są wśród nich jednostki okrutne i podstępne, ale też takie, który współczujemy. Ludzie natomiast wykazują się ogromną odwagą, na granicy z głupotą, i do końca nie można być pewnym dokąd ich to zaprowadzi.

Wspolczesne powieści o wampirach najczęściej mnie zawodzą, czasami nudzą, a jedynie sporadycznie udaje mi się wśród nich odnaleźć tak zwane perełki. I tak jest z tą powieścią. Napisana zgrabnym językiem, z dopracowanym światem i klimatem, jaki ogromnie lubię. Cóż. „Drakul“ to horror bardzo „mój“, więc dobrze było na niego trafić. Był rewelacyjny!


przekł. Szymon Żuchowski


TW: przemoc psychiczna i fizyczna, tortury, morderstwa, picie krwi,
!: „cyganie“