Dracul recenzja

Jest to historia wczesnego życia Brama Stokera, jego rodziny i tego, co mogło być katalizatorem do powstania jego kultowej opowieści o hrabim Draculi, który stał się najsłynniejszą postacią potwora w historii, tworząc wszechobecny motyw wampirów w wielu gatunkach.

W przeciwieństwie do Stokerowskiej wizji wampirów obecnie przedstawiane są one jako istoty piękne, inteligentne i utalentowane - wręcz d o s k o n a ł e. Ale jest teraz również Dracul, który przypomina nam o wampirach z tej kultowej powieści Stokera i przedstawia je jako bezwzględne i czysto destrukcyjne zło.

Dacre Stoker i J.D. Barker zapraszają nas do wspaniałej, dramatycznej, mrożącej krew w żyłach relacji z wczesnego życia Brama Stokera, pełnej napięcia i przerażenia, którą można traktować jako prequel dzieła Brama Stokera. Struktura opowieści jest bardzo podobna do Draculi, obejmuje dwa okresy - teraz, gdzie mamy Brama w wieku 21 lat i wcześniej, gdzie poznajemy relacje rodzeństwa Stokerów przedstawione w listach i dziennikach od Brama i innych, w tym jego siostry Matyldy i brata Thornleya. Historia płynnie łączy faktyczne wydarzenia z fikcją literacką, tak, że momentami ciężko je odróżnić. Wszystko to łączy się w genialną fabułę, która sprawia, że ​​żyjemy w koszmarze, w którym wyobraźnia kwestionuje nasze fundamentalne przekonania.

Rekonstrukcja historii Brama na podstawie jego dzienników i listów od Matyldy opowiada o ich niani - Ellen Crone. Kiedy Bram i Matylda badają pokój Ellen i podążają za nią na wieś, potwierdzają, że jest ona istotą nadprzyrodzoną (w irlandzkim folklorze zwaną Dearg-Due) i rozwijają z nią przyjacielską relację, zwłaszcza Bram, który ma swego rodzaju dar. Tworząc ten wątek autorzy wprowadzili do powieści nieco świeżości niosąc przekaz, że nie wszystkie istoty nadprzyrodzone muszą być potworami.

Choć - jak wspomniałam można potraktować Dracula jako prequel Drakuli oficjalnie jest to w pełni samodzielna książka, która jest jeszcze bardziej urzekająca dzięki powiązaniom z autorem Drakuli. Nie wydaje mi się, aby Dacre Stoker chciał poprzez tę powieść wykorzystać swoje powiązania z Bramem Stokerem, ale raczej dodał poprzez nie autentyczności historii, która umiejętnie splata fakty z fikcją, tworząc całkowicie wciągającą powieść pełną horroru, zła, strachu i niepokoju.