Kochanka recenzja

Szczera rozmowa uratowałaby niejeden związek przed upadkiem, jednakże my ludzie nie potrafimy ze sobą w ten sposób rozmawiać. Duża część z nas oczekuje, iż się ta druga połówka czegoś domyśli, co w rzeczywistości rzadko jest możliwe. Zamiast spróbować wyjaśnić, zrobić ten pierwszy krok, ludzie wolą uciekać, bądź zdradzać ukochaną osobę. Często wystarczy jasno postawić własne oczekiwania, a w przypadku zrozumienia tych potrzeb przez rozmówcę sytuacja, może ulec poprawieniu.

Zarys fabuły

W książce spotykamy Polę samotną matkę z dzieckiem, która jakiś czas wcześniej nakryła męża na zdradzie i podjęła decyzję o rozstaniu. Dziewczyna znajduje jedyne oparcie w pani Janinie u której wynajmuje mieszkanie, a traktuje ją, jak własną mamę, której już dawno nie ma. Od czasu do czasu pojawia się również Michał były chłopak Poli, a obecnie przyjaciel, który zawsze chętnie wspiera bohaterkę. Paweł, mąż Poli pewnego dnia informuje ją o śmierci jego ojca Janka, który miał z nią bardzo dobry kontakt. Jak zwykle przy okazji próbował wytłumaczyć żonie, co się wtedy stało, niestety ta jednak nie chała tego słuchać i wyczekiwała sprawy rozwodowej, która miała się odbyć za trzy miesiące. Janek zapisał większość pokaźnego majątku wnukowi Maxowi pod warunkiem, że jego rodzice Pola i Paweł zamieszkają ze sobą przez pół roku. W międzyczasie w życiu bohaterki pojawił się tajemniczy, przystojny Adam. Jaka prawda kryje się za zdradą Pawła? Jakie zamiary ma Adam? Kogo wybierze Pola? Co będzie ze spadkiem bo zmarłym Janku? O tym w książce „Kochanka” autorstwa Edyty Folwarskiej.

Smutek

W książce zarówno na początku, jak również na końcu czytelnik musi być przygotowany na smutne sytuacje, które opisują losy pobocznych postaci, które w jakiś sposób wpłynęły na życie tychże głównych bohaterów. Osobiście jestem niezwykle pozytywnie zaskoczony różnorodnością twórczości autorki w tej serii pomimo, iż „Pokusa” nie jest powiązana z tą książką, to charakter obu książek jest różnoraki, co niewątpliwe zachęca do czytania tych książek jedna za drugą. Otóż ta pierwsza jest bardziej taka cukierkowa z nutką pikanterii i niebezpieczeństwa, a w przypadku tejże książki mamy do czynienia z emocjonalną historią dwójki zakochanych, których ciężko doświadczył los. Taka różnorodność w przypadku serii, nawet niepowiązanej ze sobą między tomami jest dość rzadko spotykana i jak najbardziej na plus. Taki smutek jest potrzebny w książce, by czasem samemu zobaczyć, jak wyjść z pewnych problemów lub uświadomić sobie, że prędzej, czy później będziemy musieli pożegnać ukochane osoby.

Walka o miłość

Czasem trzeba zawalczyć o miłość, jeśli nadal ją odczuwamy, pomimo iż rozum nam podpowiada, co innego lub druga osoba mylnie twierdzi, iż ją skrzywdziliśmy. Taki przykład jest w książce, bo Pola cały czas kochała męża pomimo bólu, jaki jej zadał, a on nie tracił nadziei na jej zmianę decyzji. Oni walczyli, nie potrafili o sobie wzajemnie zapomnieć. Autorka świetnie ukazała w tym przypadku, że nie warto się poddawać i zawsze należy wysłuchać drugiej osoby, bo szczera wypowiedź, rozmowa, może wyjaśnić pewne oczekiwania i naprawić związek, a nawet w pewien sposób zminimalizować poczucie rutyny.

Podsumowanie

Książkę czyta się lekko pod względem doskonałego pióra autorki, natomiast pewne momenty pod względem emocjonalnym są trudniejsze do szybkiego przetrawienie i wymagają dłuższej refleksji. Znajdziemy w niej elementy pikantniejsze, smutniejsze oraz radosne, dzięki czemu książka nigdy nie nudzi. Okładka idealnie pasuje do omawianej tematyki i również w tym przypadku zachęca do sięgnięcia po ową pozycję. Gorąco polecam książkę wszystkim fanom gatunku pragnącym zagłębić się w miłosną historię dwojga ludzi, którzy zostali okrutnie doświadczeni przez los w ciągu swojego życia po to, by zrozumieć, co jest najważniejsze.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Stowarzyszeniu Sztukater.