Już mnie nie oszukasz recenzja

WIELKA MISTYFIKACJA CZY PARANOJA WDOWY?

Maya Stern była na wojnie świadkiem wielu śmiertelnych klęsk swoich kolegów, teraz na jej oczach zostaje zamordowany mąż Joe. Nieszczęśliwym zbiegiem okoliczności kobieta niedawno pochowała również swoją siostrę Claire. Wydaje się, że Maya jest gotowa wrócić do "normalnego życia". Wszystko diametralnie się zmienia, gdy otrzymuje w prezencie od przyjaciółki ramkę ze zdjęciami cyfrowymi, w której jest ukryta kamera. Stern pomimo, iż darzy nianię swojego dziecka zaufaniem, każdego dnia rutynowo sprawdza nagrania. Kiedy pewnego dnia na jednym z nich widzi swojego rzekomo zmarłego męża, nie może uwierzyć we własne oczy. Co Joe robi z ich dzieckiem, kiedy powinien leżeć martwy na cmentarzu? Czy istnieje jakiś ukryty związek pomiędzy śmiercią dwójki najbliższych osób Mai?

"- Wszystkie historie miłosne kończą się tragedią - powiedział do Mai ojciec wiele lat temu.
Pokręciła wtedy głową.
- Boże, tato, co za ponura myśl.
- Owszem, ale tylko pomyśl. Albo się odkochujesz, albo jeśli jesteś prawdziwą szczęściarą, żyjesz na tyle długo, żeby zobaczyć, jak twoja pokrewna dusza umiera."

Czytałam wszystkie powieści Cobena i wbrew dobrym opiniom uważam, że "Już mnie nie oszukasz" jest jedną ze słabszych.
Maya Stern - wkurzająca, samolubna baba, której pomyliła się rola z jakąś bohaterką zakichanego komiksu! Te jej wyświechtane teksty o wojsku, służbie i męskim gronie. Typowa lalunia, która chce za wszelką cenę przynależeć do męskiego świata. Denerwowało mnie te babsko od samego początku do końca. Nie rozumiałam jej, nie lubiłam i nie współczułam. I kiedy pojawił się epizod z trenerem, pomyślałam sobie "Boże, znowu? Mam deja vu?". Podobne zagrania były w stylu Bolitara, w tym jemu o wiele lepiej to wychodziło.
Dużą zaletą jest natomiast zakończenie. Szok, szok i jeszcze raz szok. Może gdzieś tam daleko w podświadomości spodziewałam się czegoś podobnego, ale do głowy, by mi nawet nie przyszedł taki rozwój zdarzeń.