Perfekcyjne kłamstwo recenzja

6,5/10 ⭐⭐⭐⭐⭐⭐+
Idealne małżeństwo, kobieta nagle znika, brak wrogów, brak świadków. Co tak naprawdę się stało?
Na początku jak zaczęłam to czytać, to zastanawiałam się co to jest i co ja właściwie czytam. Styl pisania był w jakiś sposób tak dziwny, niezbyt mi przypasował, potem się przyzwyczaiłam, choć nadal denerwowało mnie powtarzanie nagminnie tych samych zwrotów. Bohaterowie wzbudzają bardzo różne emocje. Andrew, czyli mąż zaginionej Meredith od początku nie zyskał mojej sympatii, miałam wrażenie, że traktuje swoją żonę jako ozdobę do swojej reputacji, bardzo typowo przedstawiony, obrzydliwie bogaty, cholernie przystojny, makler giełdowy. Greer polubiłam natomiast, bo jest najbardziej podobną bohaterką do mnie z jaką się spotkałam, uwielbiam jej odzywki, to, że czasami jest wredna. Podziwiam jej upór i zdeterminowanie, żeby odnaleźć siostrę. Ich matką miałam ochotę potrząsnąć, no bo jej córka zaginęła, zniknęła, nie wiadomo gdzie jest i co się z nią dzieje, a ją obchodzi tylko to, jak dobrze wyjść w telewizji. Co za babsko. Narracja jest przedstawiona następująco: z perspektywy Greer teraz i z perspektywy Meredith ileś tam miesięcy wcześniej. To ciekawy zabieg autorki, bo jesteśmy zaciekawieni jak to się zakończy i do jakiego momentu dojdziemy. Harris znowu był spoko facetem, na początku był trochę nijaki, ale potem mi zaimponował. Podoba mi się ukazanie tego, że to, co widzi większość nie jest pełnym obrazem. I życie niektórych par nie jest tak kolorowe, jak niektórym się wydaje. W którejś chwili ta powieść zaczęła mnie nudzić, ale później zrobiło się z tego niezłe popapranie. Dowiadujemy się o sekretach Meredith. Dla mnie te śledztwo było zbyt wolno poprowadzone, zbyt się rozciągało, ale po przeczytaniu już wiem dlaczego. Pod koniec już powiało lekką sensacją. Zakończenie to cukier, lukier i tańczące jednorożce. Generalnie takie słodko- pierdzące. Zaczęłam pod koniec właśnie takie zakończenie przewidywać, ale właściwie to się z niego ucieszyłam. Osoby, która za tym stała się nie domyśliłam, choć brałam ją pod uwagę, ale potem jednak myślałam o kimś innym. Dajcie jej szansę, ona na początku nie jest niczym szczególnym, ale po czasie jest lepiej. Zastanawiałam się nad oceną, ale dam 6,5, nie jest zła, jest całkiem dobra, ale nie wybitna.