Pensjonat Leśna Ostoja recenzja

"Leśna Ostoja" to takie urokliwe SamoSię. Zbitek ładnie związanych motywów różnych, przechodzących jeden w drugi.Lekko, łatwo i przyjemnie. Jest humor, jest sensacja, jest tajemnica i łzawy dramat. Od obyczajówki do wojennych opowieści; od przedwojennych skandali po romans i współczesny kryminał. Do wyboru, do koloru.
Tekieli wplotła w fabułę bodajże wszystko: perfidną intrygę wrednej szefowej, życiowe zakręty, rodzinne sekrety, zaginioną dziedziczkę, wspomnienia zbrodniarza wojennego, aferę na szczeblach władzy i coś jakby zalążki romansu. Wielokolorowy tort w stu smakach.
A wszystko to dzieje się gładko, bez tarć i zgrzytów, niejako przypadkiem. Ot, samo się.
Tytułowej Justynie niemalże wszystko samo się układa i raźno bieży do szczęśliwego finału.
To aż niedorzeczne, że ktoś może mieć tyle szczęścia. Tam, gdzie zwykły Kowalski napotkałby gołą ruinę i się załamał, na Justynę czeka zaklęty zamek i dżin z lampy. Doliczę jeszcze stadko życzliwych krasnoludków, które same z siebie, wszystko... Justynie pozostaje robić za gwiazdę, przyjmować hołdy i pląsać w ogródku. Daj Boże i mnie choć ułamek z jej szczęścia. Ech...
Jedyne, co Justynie nie do końca wyszło to tzw. TŻ, ale i tu niewypał zastąpiło dwóch i pół dziarskiego muszkietera. Dlaczego dwóch i pół? Bo - cytując brata bohaterki - ksiądz to kiepski materiał na zięcia.
"Pensjonat..." to lektura wyjątkowo sielska, stricte wypoczynkowa. Książkę spokojnie można zamknąć, odejść, wrócić i otworzyć w dowolnym miejscu, bez obawy, że coś się pominie albo zgubi. Stopień skomplikowania fabuły wynosi jeden. Słownie: Jeden. Jeden motyw na raz. Żadnego nawarstwiania, komplikowania - nic. Każdy wątek ma tutaj swój jasno nakreślony początek i koniec. Nic się nie przewija, nie piętrzy, nie rośnie. Dzieje się dużo, lecz nie na tyle poważnie, by zaabsorbować uwagę jakoś bardziej. Można się pośmiać, trochę powzruszać a jeśli gdzieś zrobiło się przerwę - kolejny wątek pociągnie książkę dalej.
Jakkolwiek na dziki fart Justyny można kręcić nosem, tak sama "Leśna Ostoja" może się podobać. A jeśli Joanna Tekieli zechce pokusić się o ciąg dalszy - jestem za.