So Close recenzja

Dwanaście lat temu Sylvia Day rozpalała umysły (przede wszystkim) kobiet serią „Crossfire”. To wtedy ukazał się pierwszy tom „Dotyk Crossa”. [A wszystko zaczęło się od E.L. James rok wcześniej i „Pięćdziesięciu twarzy Greya”.] Day stworzyła cykl składający się z pięciu części. W tak zwanym międzyczasie napisała całkiem sporo innych, dość podobnych powieści. Jednak na kolejną trzeba było czekać długie trzy lata. I w końcu jest – „So Close”. Od razu nasuwa się pytanie: czy uda się tej powieści powtórzyć sukces serii o Gideonie Crossie?

„So Close” to powieść zmysłowa (nie tylko), ale znając choć trochę twórczość Sylvii Day, chyba nikogo nie powinno to dziwić. Książka, już na dzień dobry, stała się światowym bestsellerem i ukazała się w wielomilionowym nakładzie. Jestem ciekawa czy także u nas będzie się sprzedawała, jak świeże bułeczki.

Kane Black, uchodzi za wdowca. Przez cały czas nie pogodził się z odejściem swojej ukochanej żony, Lily. Jest pogrążony w wielkim smutku, ale… Pewnego dnia widzi na ulicy Manhattanu kobietę, która złudnie przypomina mu Lily. Czy to możliwe żeby była to jego żona? Zabiera ją do swojego penthouse’u i od tej chwili każde jej życzenie, będzie dla niego rozkazem. Zrobi dla niej wszystko. Niezbyt szczęśliwe z takiego obrotu sprawy będą dwie kobiety: mama i szwagierka. Możecie mi wierzyć, zrobi się ciekawie.

Od razu spieszę ze sprostowaniem. Mimo, że w całej opowieści nie brakuje napięcia seksualnego, to nie da się jej porównać do wcześniej wspomnianej serii „Crossfire”, gdzie erotyka wypychała się na prowadzenie. „So Close” jest bardziej jak gotycki thriller z tajemnicami i romansem. Wiele punktów widzenia zamiast rozjaśniać nam sytuację, zaciemnia ją jeszcze bardziej, bo każdy w jakimś stopniu wydaje nam się niewiarygodny. Przez to Sylvii Day udało się sprawić, że książka jest intrygująca i pełna tajemnic, które nie tylko dla nas stanowią tajemnicę, ale również dla bohaterów książki.

„So Close” jest pierwszym tomem dylogii „Czarna Lilia” (w oryginale „Czarna Lista”). Nikogo nie zdziwią niedomknięte wątki i niewyjaśnione do końca sprawy. Day wie co robi. Zaostrza nam apetyt na tę drugą część. Ciekawa jestem ile będziemy musieli na nią czekać.