Zawodnik recenzja

Jakie macie pasje? Oczywiście oprócz czytania? Uprawiacie jakiś sport? A może zawsze chcieliście coś robić i nigdy swoich marzeń nie spełniliście? Dajcie znać w komentarzu!

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją „Zawodnika” Marzeny Miłek, który już jakiś czas temu miał swoją premierę. A mianowicie 29 czerwca. Już dość dawno temu ją przeczytałam, ale ze względu na nieciekawą sytuację prywatną, nie umiałam za bardzo zebrać myśli i napisać Wam o swoich wrażeniach. Tak więc, do rzeczy ;)

„Zawodnik” to historia dwójki bohaterów, dla której najważniejsza była pasja. Nikt i nic nie było w stanie stanąć im na przeszkodzie. Dla Mayi nawet rodzice nie stanowili problemu, bowiem dziewczyna spotykając się z ich sprzeciwem, jeśli chodzi o taniec, po prostu wyprowadziła się z domu i zaczęła radzić sobie na własną rękę. Niestety nie spodziewała się, że takie wyrwanie się z rodzinnego gniazda i zmierzenie się z rzeczywistością będzie wyjątkowo trudne. Czy dziewczyna spełni swoje marzenia i będzie tańczyć? Z kolei pasją Jasona jest boks. Już od małego wiedział, co będzie robił w życiu. Dla niego nie ma rzeczy niemożliwych…trzeba po prostu skupić się na celu i dążyć do niego, nie zwracając uwagi na rozpraszacze… I właśnie w ten sposób Jason funkcjonuje…ale do czasu aż na jego drodze nie stanie ona…

„Zawodnik” to lekka historia, przy której miło spędzicie wieczór. Autorka fajnie wykreowała swoich bohaterów pokazując jak czasem pasje odchodzą na bok, kiedy pojawia się ktoś w naszym życiu. Dodatkowo oprócz perspektywy Mayi i Jasona, poznajemy też Sama i Maggie, którzy wpadają sobie w oko i coś tam między nimi się rodzi ;) Pierwszy raz spotykam się z tym, żeby poznawać historię z perspektyw tak wielu osób i szczerze, nie bardzo wiem co o tym myśleć. Jak dla mnie wprowadzało to trochę niepotrzebny chaos w całości historii. Myślę, że lepiej by było skupić się i rozbudować jeden, główny wątek, niż wprowadzać nowe i przedstawiać je pobieżnie.

Żeby nie było za romantycznie, historia ma też swoje dramatyczne wątki, które zatrzęsą światem naszych bohaterów. I to było fajnym zabiegiem, bo cała relacja nie przesiąkła za bardzo słodyczą, a w niektórych momentach czytelnik poczuje się naprawdę zaskoczony.

Na pewno na plus zasługuje styl pisania autorki. „Zawodnika” czyta się w ekspresowym tempie, a dodatkowo ma tylko 230 stron, dlatego uważam, że jest bardzo dobrym wyborem, jeśli szukacie książki na spokojny wieczór.