Paranoja recenzja

Na wstępie trzeba zaznaczyć – Paranoja niby sili się na kryminał, ale to tylko otoczka. Więcej tu codziennych zdarzeń z życia bohaterów, ich wewnętrznych rozterek i przemyśleń niż faktycznego śledztwa. Dość powiedzieć, że sprawa rusza dopiero gdzieś po 150 stronie. Nie znaczy to że te 150 stron to stracony czas. Pani Katarzyna ma niezły warsztat, humoru też jest tu trochę.

Ale co się dzieje? Oto w Warszawie rozpoczyna się seria samobójstw, które nie wzbudzają niczyich podejrzeń. Z jednym wyjątkiem – Marek Zadrożny zwraca uwagę na szczegół łączący tych kilka przypadków. Czy to tylko jego wymysł czy faktycznie coś jest na rzeczy? Wiadomo jaka jest odpowiedź.

Dla mnie samej dużym plusem było wysunięcie na pierwszy plan Marka Zadrożnego. Prawdopodobnie dlatego że jest LEKARZEM MEDYCYNY SĄDOWEJ (kto czytał, ten wie). Ale Joasia Skoczek to taka bezjajeczna kobitka, dodatkowo znerwicowana i lekko ogarnięta paranoją po przeżyciach przedstawionych w Obsesji. Jakoś nie zyskała mojej sympatii. Zadrożny zaś jest ciekawą, chociaż dość schematyczną postacią. Bliżej poznajemy też policjanta Sebastiana Pola, któremu trudno uwierzyć w teorie spiskowe Marka, a także siejącą postrach prokurator Świetlik. Relacje pomiędzy bohaterami są zabawne i napędzają całą powieść.

Jeśli chodzi o wątek kryminalny – porażka. Wyjadacze tego typu powieści rozwiążą sprawę bez problemu. Inni raczej też, a to prowadzi do zadania pytania: czy tak miało być? Może zagadka nie była dla autorki najważniejsza (tak samo jak jej wyjaśnienie) i chciała nam zaserwować prostą rozrywkę? Bo ja odniosłam wrażenie jakbym czytała romans(e) z wątkiem kryminalnym w tle. Jeśli tak to proszę przestrzegać szanownych czytelników, co by przez przypadek po literaturę kobiecą nie sięgnęli.

Żal jeszcze potraktowanego po macoszemu wątku paranoi Skoczek. W kilku scenach Miszczuk wspomina o obawach, lękach czy urojeniach młodej lekarki, ale potencjał pozostał niewykorzystany. Szkoda, bo wymieszanie gatunków – z duszącą atmosferą horrorów na czele – mogłoby tu wiele poprawić.

Tako rzecze @Y do płci pięknej: jesteście zmęczone brutalnymi/krwawymi/drastycznymi/niszczącymi psychikę thrillerami, a może zbyt cukierkowymi romansami? Kochane, Paranoja to niezły przerywnik. I nic ponad to. A odczuć męskiej części odbiorców jestem bardzo ciekawa. Bo może ja się tylko czepiam.

PS: O kiepskiej redakcji nie będę się rozpisywać. Ale, ekhem, może ponowna korekta?