Kill znaczy zabić. Ulice strachu recenzja

Kill znaczy zabić”, trzecia historia w serii „Ulica Strachu” dla mnie jest średnia, tak pomiędzy dobrymi „Zabójczymi Grami” a słabą „Dziewczyną znikąd”.

Przez całą książkę towarzyszyło mi uczucie, że znam tę historię. A dlaczego? Wyobraźcie sobie taką sytuację: mamy dwie dziewczyny, które chcą tego samego (w tym wypadku miejsca w drużynie cheerleaderek). Jedna z nich jest bogata i nie ma talentu, ale osiągnie to, co chce wszelkimi możliwymi środkami. Druga jest utalentowana, skromna i nie ma tych wpływów i pieniędzy. Obie będą ze sobą konkurować. Tak w skrócie wygląda fabuła większości młodzieżowych filmów Disneya, które oglądałam w podstawówce. R.L. Stine dodał to tego jeszcze wiadomości z pogróżkami i trupy. Jednak mało, co zaskakuje. Przewidywalna fabuła, no może poza jednym momentem dotyczącym głównej bohaterki. Od samego początku wiedziałam, kto jest tutaj odpowiedzialny za to wszystko, co się dzieje. To było takie coś „pojawia się bohater X, a ja on jest tym złym”.

„Kill znaczy zabić” nie zachwyca kreacją bohaterów, bo jej po prostu nie ma. Gretchen jest egoistyczna, żyje w takim przeświadczeniu, że skoro jest najlepsza, to się jej należy to miejsce i koniec. W dodatku jej stosunek do matki jest okropny. Ta dziewczyna wkurza się o byle co. Nie polubiłam tej bohaterki. Devra jest tą bogatą i wpływową dziewczyną i mimo tego, że niby gra nie zawsze czysto to lubię ją bardziej. Cóż rzec o reszcie bohaterów… nic. Bo cała reszta jest niejaka i zlewa się w jedno.

Z plusów to oczywiście styl autora, który podoba mi się już od pierwszej części Lekki, przyjemny, szybko się czyta. Autor nie wkłada w usta bohaterów wyniosłych słów czy coś, po bohaterach widać, że są nastolatkami. Zaletą jest także pewien fakt o głównej bohaterce, który nieco zmienia ocenę wcześniejszych wydarzeń w książce. Samo zakończenie wydaje się pośpieszne, chociaż są to książki dla młodzieży, gdzie stawia się na akcję, więc nie uznaję tego za minusa.

Podsumowując, „kill znaczy zabić” nie wystraszy czytelnika, ale raczej dostarczy rozrywki na jeden wieczór. Książka spodoba się młodszym czytelnikom (jakieś 12+ ).