O włos recenzja

„O włos” to pierwszy tom nowej serii Katarzyny Bondy z detektywem Jakubem Sobieskim w roli głównej. Jest to dość dobry kryminał i obiecujący początek serii, którą z przyjemnością będę śledzić dalej.

Akcja została osadzona w Warszawie, ale ukazana jest jej brudna strona. Świat sutenerstwa, luksusowych prostytutek, narkotyków, skorumpowanych policjantów, nielegalnych interesów, porachunków i ogromnych pieniędzy. Stwarza to taki mroczny klimat. Akcja nie pędzi od samego początku, a raczej nabiera takiego stopniowego rozpędu, by na końcu porządnie przyśpieszyć. Wciąga od samego początku i nie pozwala się oderwać. I może niektóre zagrania bywają typowe, to jednak i tak Bonda potrafi utrzymać zaciekawienie czytelnika.

Katarzyna Bonda kojarzy mi się wielowątkowymi kryminałami i nie inaczej jest w przypadku jej najnowszej książki. „O włos” trzeba czytać uważnie, bowiem ilość postaci, wydarzeń, powiązań, układów, informacji jest naprawdę duża i łatwo zabłądzić. Nagromadzenie tego wszystkiego daje autorce możliwość zaskakiwania czytelnika i wyprowadzania go w pole. Intryga, choć bardzo interesująca dla mnie okazała się nieco za bardzo pokręcona. Gdy na końcu wszystko zaczęło wychodzić na jaw, to ja w pewnym momencie po prostu zgubiłam się w morzu tego wszystkiego, a starałam się czytać z pełną uwagą.

Jakub Sobieski to typowy bohater kryminału, któremu problemów nie brakuje i daleko mu do krystalicznie czystej postaci. Choć tu autorka naprawdę nie miała litości dla Sobieskiego. Nieudane małżeństwo, wydalenie z policji, konsekwencje wyczynów żony, brak dachu nad głową. Byłego policjanta poznajemy jako taksówkarza, a oprócz tego dostarcza narkotyki. Do
„szczęścia” brakowało mu tylko prowadzenia nieformalnego i niebezpiecznego śledztwa z młodą i urodziwą policjantką Adą Kowalczyk. Jakub Sobieski to taki życiowy nieudacznik, ale w swoim fachu idzie mu całkiem dobrze.

Ciekawym wątkiem, oprócz kryminalnego, jest też obyczajowy związany z jego dziwnym małżeństwem. Trochę mi szkoda tego chłopaka, ale jednocześnie irytuje mnie tym, jak daje sobą pomiatać Nocnej Furii.

Dzięki retrospekcji poznajemy sadystycznego mordercę w młodości. Są to dość brutalne i budzące obrzydzenie wstawki. W połowie książki już wiadomo, kto nim jest, ale to nie koniec… Sztuką jest go znaleźć, bo słuch o tym człowieku zaginął kilka lat temu.

„O włos” zachwyca warsztatem autorki, dostarcza wrażeń i jest dobrym kryminałem, który Wam polecam.

Czekam na więcej !