Kill znaczy zabić. Ulice strachu recenzja

Nastoletnia Gretchen Page i jej mama właśnie przeprowadziły do Shadyside, kupując na Ulicy Strachu dom w okazyjnie niskiej cenie. Dziewczyna ma okazję zacząć nowe życie w bardzo dobrze wyglądającej szkole i chociaż jej mama sugeruje by aklimatyzowała się powoli, to Gretchen od samego początku chce zawalczyć o miejsce w szkolnej drużynie cheerleaderek, ponieważ w poprzedniej szkole sama była kapitanem drużyny. Niestety o miejsce w zespole walczy również Devra Dalby- wpływowa uczennica z którą lepiej nie zadzierać, i bardzo szybko okazuje się, że spór pomiędzy dziewczętami to nie przelewki.

Z początku wydawało mi się, że kolejna książka z serii Ulica Strachu będzie opowieścią o typowej kłótni dwóch bardzo silnych i zdeterminowanych nastolatek, które być może zajdą w tym wszystkim za daleko, jednak już zdążyłam przekonać się o tym, że R. L. Stine najbardziej lubi namieszać pod sam koniec. Kiedy już wydawało mi się że znam zakończenie, gdy zbierane powoli puzzle zaczęły składać się w oczywisty obrazek- nastąpił nagły i niespodziewany zwrot, którego ja nie byłam w stanie przewidzieć.

"Kill znaczy zabić" to książka, którą czyta się w tempie ekspresowym- 301 stron to objętość idealna do czytania książki "na raz". Jeżeli miałabym porównać wszystkie trzy książki z tej serii to część trzecia byłaby u mnie na drugim miejscu. Podobała mi się zdecydowanie bardziej niż "Dziewczyna znikąd", ale też trochę mniej niż "Zabójcze gry". Była też najmniej przerażająca, a samych odniesień do mrocznej przeszłości ulicy praktycznie tym razem nie było i uważam, że nie był to horror, a bardziej thriller psychologiczny.

Bardzo lubię tego typu książki, ponieważ łączą w sobie to o czym chętnie czytam- amerykańską literaturę młodzieżową i horror.
Jeżeli wydawnictwo Media Rodzina zdecyduje się na wydanie kolejnych książek z tej serii ja z pewnością po nie sięgnę, bo styl pisania, kreacje bohaterów i zwroty akcji tworzone przez R. L. Stinea wpisują się idealnie w mój gust czytelniczy.

Książkę otrzymałam dzięki współpracy z wydawnictwem Media Rodzina.