Miasto w chmurach recenzja

"Mówił, że rośliny noszą w sobie mądrość, której ludzie nigdy nie zrozumieją, prędzej wymrą".

Konstantynopol rok 1453, a w nim mała dziewczynka, która jest ciekawa wszystkiego, oprócz swojej pracy jaką jest haftowanie. Po drugiej stronie przeklęty Omeir, ze względu na swoją urodę chłopiec, który ma ogromne serce.
Idaho, współcześnie. Biblioteka, gdzie osiemdziesięcioletni weteran wojenny wraz z grupką dzieci ćwiczą rolę przed przedstawieniem, zostają uwięzieni, ponieważ młody autystyczny Seymour chce wysadzić ją w powietrze.
Argos, przyszłość. A na pokładzie maszyny zmierzającej do nowego życia młoda Konstance. Dziewczyna jest jedną z wybranych, która ma cel przedłużenia życia..
A łączy ich wszystkich jeden starożytny tekst, historia Aetona, który pragnie odlecieć jako ptak do miasta w niebiosach.

"Lecz książki tak jak ludzie umierają. Umierają w pożarach lub podczas powodzi, zjadane przez owady i na życzenie tyranów. Jeśli się ich nie strzeże, odchodzą z tego świata. A gdy książka znika ze świata, pamięć umiera po raz drugi".

Dążymy do lepszego życia. Poszukujemy nieznanej prawdy, jednak nigdy nie dowiemy się wszystkiego..

"Ten, kto posiadł całą wiedzę spisaną od początku świata, wie tylko to - że nie wie jeszcze nic".

Sztuka! Magia! Talent!
Autor stworzył niesamowitą powieść! Jest to połączenie gatunków, gdzie znajdziemy historyczne a dokładnie starożytne oparcie, literaturę piękną i science fiction.
Rozbudowana i ogromnie wciągająca fabuła na wielopłaszczyznowej przestrzeni, gdzie przeszłość, teraźniejszość i przyszłość idealnie się ze sobą łączą, sprawiając uczucie zadowolenia dla czytelnika.
Bohaterowie mocno wyraziści, każdy chce lepszej przyszłości, dążą do celów mimo przeciwności. Każdy z nich jest w jakiś sposób samotny, odznaczający się od społeczeństwa, jednak wszystkich łączy wspólna pasja jaką jest literatura.
Klimat jaki powstał w powyższej lekturze jest idealny do swoich epok, a czas w jakim znajdują się bohaterzy i całe otoczenie współgra idealną harmonią.

Jestem nią oczarowana, zahipnotyzowała mnie i wciągnęła w swoje wnętrze. Piękny język jakim operuje autor dosłownie przenika przez czytelnika, w każdym razie ja tak ją odbierałam. W całej tej historii pomimo poszukiwań własnych celów, dostajemy całą masę wartościowej treści. Polecam z całego serca, to książka, którą musicie mieć na swojej półce.

"Przez całe życie gromadzisz wspomnienia mózg bezustannie je przesiewa, waży konsekwencje, skrywa ból, i gdy dożywasz takiego wieku, taszczysz za sobą przepotężny wór wspomnień, brzemię ciężkie jak kontynent, aż wreszcie nadchodzi czas, by zabrać je z tego świata".