Ostatnia piosenka recenzja

Nicholas Sparks to znany autor książek takich jak "Pamiętnik", "I wciąż ją kocham" czy "Jesienna miłość". Są to piękne historie o miłości, którą chyba każdy chciałby przeżyć. Sięgając po "Ostatnią piosenkę" miałam nadzieję, że i ta opowieść będzie wyjątkowa i zapadająca w pamięci. Pan Sparks sprostał wyzwaniu. Otrzymałam niesamowitą historię, pod czas nie jeden i nie dwa razy łzy płynęły mi z oczu.



Prawie 18-letnia buntowniczka Ronnie Miller przyjeżdża wraz ze swoim młodszym bratem Jonah do małego miasteczka położonego w Karolinie Północnej. Mieszka tu jej ojciec, z którym dziewczyna przez trzy lata nie miała najmniejszego kontaktu. Delikatnie mówiąc, nie jest zadowolona, że ma spędzić z nim całe wakacje. Nienawidzi go odkąd zostawił ją i jej rodzinę bez - jak sądzi Ronnie - najmniejszego powodu. Jest święcie przekonana, że będą to najgorsze miesiące jej życia. Jednak okazuje się, że los lubi płatać figle i dziewczyna całkiem szybko zaczyna się dobrze bawić. Ale gdy nastolatka po raz pierwszy prawdziwie zakochuje się z wzajemnością i zaczyna dogadywać się z ojcem, wychodzi na jaw coś, czego Ronnie wolałaby nigdy się nie dowiedzieć...



"Trzeba coś kochać, żeby to znienawidzić".



"Ostatnia piosenka" to naprawdę niesamowita książka. Podczas lektury bardzo się wzruszyłam i przeżywałam wszystko wraz z bohaterami. Polecam ją każdemu, niezależnie od wieku i doświadczeń. Nicholas Sparks po raz kolejny pokazał, na co go stać. Postacie były bardzo rzeczywiste i każda z nich wywoływała moje emocje - pozytywne lub nie. Bardzo polubiłam główną bohaterkę, która jest naprawdę świetną osobą. Moją sympatię szybko wzbudzili też Jonah i Steve. Will za to zyskał mój podziw, głównie za to, że miał odwagę być tym, kim chciał, bez względu na to, czego oczekiwali od niego rodzice.



Niestety przed przeczytaniem książki obejrzałam film i mniej więcej wiedziałam, jak potoczy się akcja. Mimo tego powieść bardzo mnie wciągnęła, a pod koniec "Ostatniej piosenki" po prostu nie mogłam zapanować nad płynącymi z oczu łzami. Polecam ten utwór każdemu, ponieważ opowiada on o wielu ważnych sprawach i wartościach, o których nie wolno zapominać. Pokazuje, że trzeba poświęcać najbliższym - przyjaciołom, rodzinie - jak najwięcej czasu, ponieważ tak naprawdę nigdy nie wiadomo, ile go zostało.