Ostatni taniec recenzja

Jak bardzo był(a)byś w stanie nagiąć swoją moralność albo zaryzykować dobrem ogółu, aby ratować swoje dziecko? Ja zdecydowanie wolałabym nie musieć tego nigdy sprawdzać, bo już bez ekstremalnych sytuacji wiem, że ojjj biada temu, kto spróbowałby skrzywdzić moje córki...

Luta Karabina przeżyła traumę najgorszą z możliwych. Intryga, w jaką została wciągnięta, nie mieści się w głowie zwykłego człowieka. Fakt, że poświęcono dwoje dzieci, by upozorować śmierć jej własnych jest wstrząsający. Kobieta jednak nie może skupiać się na sentymentach. Werka i Franek wpadli w ręce rosyjskiego wywiadu GRU, a jego przedstawiciele uzależniają życie dzieci od tego, czy ich matka będzie grzecznie wykonywała rozkazy. Pozbycie się ważnej osobistości NATO może mieć potworne polityczne konsekwencj , ale w sytuacji gdy na szali stoi życie dzieci, nie ma pola do dyskusji. Na szczęście u boku Luty bez zawahania stają jej wierni kompani z Jednostki Wojskowej Komandosów. Z nimi i z taką motywacją żadne zadanie nie jest zbyt trudne do wykonania.

Jak w całej serii z Lutą, mamy tu ogrom emocji, które oplątują czytelnika ciasną siecią od pierwszych stron. A jeśli dodatkowo posiadasz własne dzieci, to nastaw się na momenty, kiedy będziesz potrzebować ostrych nożyczek, by szybko rozcinać te pęta. Relacja Luty z Borysem jest tak okropnie bolesna. Z jednej strony potworny żal i wściekłość, z drugiej empatyczne zrozumienie motywów, a do tego niestygnące wspomnienie wielu wspólnie przeżytych, często dramatycznie ciężkich chwil. Czy to wszystko pójdzie teraz w pył? Luta skupiona na zadaniu jest jak robot. Spomiędzy oparów tej hardości wyłania się jednak chwilami wrażliwa kobieta, matka, drżąca o bliskich i oddana przyjaciółka. Choć w "Ostatnim tańcu" nie brakuje krwi i rozczłonkowanych ciał, odnoszę jednej wrażenie, że ta część jest bardziej "miękka" od pozostałych. Większy jest w niej nacisk na relacje międzyludzkie, na wartość przyjaźni, rodziny. I mnie się taka opcja też bardzo podoba! Cieszę się, że zakończenie mimo wszystko nie jest definitywnie zamknięte, bo to daje nadzieję, że może jednak Luta jeszcze kiedyś zawalczy o uwagę i zmusi autora, by kolejny raz pochylił się nad jej losem.