Uciekinier recenzja

W końcu ktoś pokusił się, by ukazać przyszłość w innym świetle od kolejnej wersji dominującej sztucznej inteligencji i przygłupich ludzi, którzy wierzą, że mają jeszcze władze nad własnym życiem. Cieszę się, że Stephen King ukazał nam zupełnie inną wersję od kolejnej lukrowanej bajeczki.

Powieść czyta się bardzo szybko, nim się obejrzałam pognałam do zakończenia. Akcja i tempo nie pozwalają nam usnąć, wcisnąć przycisk „stop” i odejść od książki. To wciągająca opowieść o zdesperowanym mężczyźnie, który pragnie pomóc swojej córce i żonie w tych trudnych dla Ameryki czasach.

Historia ma również wady. Bohater jest zbuntowanym, marudnym skurczybykiem, który ma w nosie ścigających, chce tylko swojej forsy. Richards miał pewnie budzić podziw, sympatię, może też litość? Ale po dłuższym czasie męczył; miałam go serdecznie dość, w końcu zaczął mi przypominać parodię bohatera. Jednak są to tylko moje odczucia.
Historia, choć bogata w krwawe wydarzenia, po czasie okazuje się zbyt szablonowa. Ucieczka, pościg i tak w kółko. Jednak na koniec zostałam wynagrodzona za cierpliwość. Pomysł fenomenalny, fajerwerki na miarę UCIEKINIERA.

Reasumując: UCIEKINIER jest dobrą sensacyjną historią, jednak bardziej dla miłośników Iana Fleminga od Stephena Kinga. Nie mam pojęcia kto umieścił tę książkę w gatunku: horror. Ta historia nie ma nic wspólnego z siłami nadprzyrodzonymi!

„(…) Rozumiał, że człowiek mogący wybierać między dumą a odpowiedzialnością zawsze wybierze dumę, jeżeli odpowiedzialność obedrze go do cna z męskości.”