Ostatnie piętro recenzja

Wśród nowości książkowych wydawcy coraz częściej decydują się na próbę kategoryzowania tytułu na okładce. Wnioskuję, że zabieg ten ma ułatwić niezdecydowanemu czytelnikowi podjęcie decyzji, w momencie gdy ukierunkowany jest na jeden literacki gatunek. A co w sytuacji kiedy wnętrze powieści nie odpowiada założeniom?

Louise Candlish wraca z nową powieścią. Tym razem przytacza historię matki, która jest zrozpaczona po śmierci nastoletniego syna. Lucas zginął w wypadku samochodowym, kierowcą był jego najlepszy przyjaciel. Ellen zarzuca przyjacielowi syna, że ten zginął przez niego, że istniała szansa na uratowanie młodego mężczyzny. Kobieta tak zapętla się w swoich oskarżeniach, że urastają one do rangi zemsty… Do czego zdolna jest zrozpaczona matka?

„Tuż za ścianą” i „Na progu zła” Louise Candlish to dwie ostatnio wydane w Polsce powieści. Obie z gatunku thriller, sensacja, kryminał. „Ostatnie piętro” to najnowsze „dziecko” autorki. I znowu jest podobnie – irytująca bohaterka, mało emocji, powtarzalne sceny, rozwlekanie akcji. Sam pomysł na fabułę wydaje się interesujący – nie znamy szczegółów wypadku, nie znamy relacji między Lucasem i Kieranem z ich perspektywy, wszystko przedstawia nam Ellen więc można łatwo zwątpić w słuszność decyzji i nieomylność. Narracja zmienia się gdy w kolejnych częściach powieści do głosu dochodzi ojciec Lucasa, były partner Ellen. Pozwala to na konfrontację zdobytej wiedzy, podjęcie decyzji i wyciągniecie wniosków. Zakończenie lekko zaskakuje, choć twist ten zapewnia dosłownie kilka zdań – za mało by świadczyć o jakości „Ostatniego piętra”. Całość opiera się na znanych schematach – problemy nastolatków, dorastanie w zderzeniu z rodzicami, brak zaufania, piętrzenie problemów, próba nadmiernej kontroli i nadopiekuńczość.

I znowu się okazało, że nie jest to typowy thriller, ale powieść obyczajowa z elementami dramatu i thrillera. Autorka ma lekkie pióro, co sprawia że czyta się zaskakująco szybko. Szkoda, że część wątków upycha pod dywan i nie doprecyzowuje szczegółów. Akcja biegnie powoli, nie odbiegając zbytnio od głównej osi, brak oryginalności i oczekiwanej świeżości. Szkoda, że konstrukcyjnie „Ostatnie piętro” zbliżone jest do poprzednich powieści. Fajnym wątkiem jest matka, która jak kwoka próbuje chronić swoje dzieci, która dziobnie i postraszy pazurem gdy ktoś próbuje je skrzywdzić. Szkoda, że przez niektóre zachowania ta opiekuńczość zakrawa na śmieszność i z kwoki staje się obłąkaną kobietą.

Nie było źle, nie było też dobrze. „Ostatnie piętro” nie wyróżnia się niczym szczególnym. Jeśli spodobały Wam się poprzednie powieści Candlish to pozycja dla Was. Niezdecydowanym – polecam się zastanowić.