Oskar i pani Róża recenzja

Od lat zbierałam się do tego tytułu. Mam za sobą film, który kiedyś obejrzałam na jakiś zajęciach w szkole podstawowej. Po tylu latach nadal pamiętałam zamysł całej historii, więc trzeba przyznać, że zostawiła we mnie swój ślad. Opowieść ta bardzo często jest określana mianem tej, którą chociaż raz w życiu każdy powinien przeczytać. Także moim postanowieniem było kiedyś to zrobić.
"Oskar i pani Róża" to króciutka książeczka, która w formie listów adresowanych do Boga, opowiada historię dziesięcioletniego chłopca zmagającego się z białaczką. Spośród tych, którzy go odwiedzają, najlepiej dogaduje się ze starszą wolontariuszką - Panią Różą, która jako jedyna go rozumie. Pewnego dnia wychodzi na jaw przytłaczająca informacja. Przeszczep szpiku się nie udał. Oskar umiera. Ale chłopiec nie boi się śmierci i jako jedyny uważa, że jest na tyle odważny, żeby o niej mówić. No i jest jeszcze Pani Róża, która postanawia zamienić ostatnie 12 dni chłopca na 120 lat.
Opowieść Oskara może niektórym mniej podpasować, ze względu na formę, czyli listów adresowanych do Boga. Niemniej jednak świetnie zachowany jest cały kontekst i pomimo tego bardzo dobrze się to czyta. Wobec tego zachęcam do przeczytania nawet te osoby, które nie określają się jako wierzący. Jest to historia bardzo uniwersalna. Postać Oskara pokazuje, że śmierć nie jest czymś, czego należy się bać, natomiast Pani Róża uczy, by każdy dzień przeżyć jak najbardziej się da i wyciągnąć z niego jak najwięcej. Głównym tematem opowieści jest przede wszystkim przebieg życia. Przez pomysł swojej starszej koleżanki, Oskar ma możliwość przeżyć większość etapów jakie mogą dorośli. Każdy jego dzień to 10 lat życia. Chłopiec przeżywa pierwsze miłości, każdą swoją chwilę mierzy okiem coraz starszego człowieka. Pozwala to mu chociaż częściowo doświadczyć tego, czego nie będzie mu dane przez chorobę.
Historia jest przepiękna. Pokazuje nam to, że warto każdy dzień przeżyć najlepiej jak się da, celebrować każdą chwilę, bo nie wiadomo ile nam ich jeszcze zostało. Zdecydowanie polecam, każdemu, bo warto opowieść o Oskarze i jego przyjaciółce znać.