Upiorne święta recenzja

„(…)strach, a żadna inna emocja, nie działa tak na ludzi. Żadna przereklamowana miłość, radość, czy złość. Tylko strach, głupcy! To za jego pomocą steruje się masami, dzieli się i skłóca całe społeczeństwa. Jest odstępstwem od normy, źle wpływa na organizm (…)”


Czy zastanawialiście się kiedyś, dlaczego człowiek z własnej, nieprzymuszonej woli sięga po horrory? Lubicie się bać ? Myślę, że wszyscy lubimy się bać, pod warunkiem, że jest to banie się, które możemy kontrolować. Bać lubią się wszyscy, pod warunkiem, że na fotelu, w kapciach, ze szklanką ciepłej herbaty małą lampką nad głową. Moi drodzy w takim razie zgaśmy grzecznie wszystkie duże lampy, otulmy się kocem i przenosimy się do klimatu „Upiornych Świąt”.

Antologie nie są moją ulubioną formą, bo nigdy nie jest równa i opowiadania prezentują różny poziom literacki. Zawsze wydawało mi się, że służą promowaniu młodych autorów, a tutaj zaskoczenie. „Upiorne święta”, to zupełnie nowe i świeże spojrzenie na Święta Bożego Narodzenia, poprzez pryzmat opowiadań napisanych przez najpopularniejszych autorów polskiej literatury grozy. Oprócz tekstów dziewięciu polskich autorów, znalazło się też premierowe opowiadanie Mastertona, brytyjskiego mistrza grozy. Połączyli oni swoje siły, by nastraszyć czytelnika, mrożącymi krew w żyłach opowieściami świątecznymi. Wszystkie opowiadania związane są z Bożym Narodzeniem, lecz dla ich bohaterów nie jest to dobry czas. Każdy z autorów ma swoją wizję świąt, z czym innym mu się kojarzą, interpretuje je na swój sposób i tak przedstawia czytelnikom. Sądziłam, że to świetny kontrast dla tych polukrowanych świątecznych opowieści, którymi corocznie raczą nas wydawcy, ale niestety nie było tak dobrze, jak się spodziewałam. Jedne opowiadania bardziej przypadły mi do gustu inne mniej. Jedno jest pewne, że nie do końca znalazłam tu mrok, grozę i niepokój. Wprawdzie nie wszystkie opowiadania w jednakowym stopniu mi się podobały, to jednak może każdy znajdzie tu coś dla siebie.

Garść moich skojarzeń i refleksji po każdym z opowiadań wg kolejności zamieszczenia ich w książce oraz moje oceny:

1) Opowieść Wigilijna - zupełnie w nowej wersji, po przeczytaniu, której nasuwa się jedno stwierdzenie. Nie czyń drugiemu co tobie niemiłe i doceniaj swoją rodzinę jakąkolwiek by ona nie była. 4/10

2) Kontrakt – Nie bierz za dużo leków, żeby pod ich wpływem nie wydawało ci się, że jesteś panem ziemi. 5/10

3) Pechowe święta – Bardziej historia kryminalna niż grozy, o tym jak tragicznie może się skończyć pożyczenie czyjegoś samochodu. Nawet jeżeli jest, to lexus. 6/10

4) 87 cm – Kto z kim przystaje takim się staje, czyli masakra w wigilijną noc. 10/10

5) Czerwony rzeźnik z Wrocławia – Śmierć i groza nie są rozrywką, pomysłem na żarty i zabawę, bo może być tragiczna w skutkach. 7/10

6) Rezerwat – Seksmisja, która wcale nie jest zabawna, pozbawiona słońca i nadziei. 6/10

7) Prezent od Gwiazdora – Nadmiar używek może spowodować, że zamienimy się w morderczego Mikołaja. 6/10

8) Już nie jesteś smutkiem - W Wigilię zwierzęta mówią ludzkim głosem, a ludzie zmieniają się w zwierzęta. Odruch serca okazuje się makabryczną grą. 8/10

9) Dom na końcu ulicy – Długo skrywane urazy i niedowartościowanie potrafią obudzić w człowieku zwierzę. 7/10

10) Krótka historia na pożegnanie – Nigdy do końca nie można nikomu ufać. Rzeczywistość oparta na bólu, smutku i nostalgii. 7/10

Antologia skojarzyła mi się trochę z serialem emitowanym swego czasu w telewizji „Opowieści z krypty”. Serial stanowiły mroczne anegdoty, którymi raczył widza lektor ucharakteryzowany na zombie, bardzo gadatliwy , o dość nietypowym i jadowitym poczuciu humoru, z charakterystycznym jazgotliwym śmiechem. Tu nie znajdziemy co prawda czarnego humoru, ale takie opowieści z krypty w polskim wydaniu, kto wie, może miałyby rację bytu ?

Cały czas zastanawiam się, który aktor nadawałby się na narratora, tej antologii ? Może macie jakieś sugestie ?

„Warto mieć nadzieję to nic nie kosztuje”.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Muza.