Opowieść emigracyjna recenzja

Klara to trzydziestodwulatka pozbawiona perspektyw na dobrą pracę. Liczne próby znalezienia posady spełzły na niczym, a szara rzeczywistości wbija się w jej życie drzwiami i oknami. W końcu przekonana przez siostrę postanawia odwiedzić dawno niewidzianą ciotkę mieszkającą w Anglii. Początkowo wyjazd okazuje się być spełnieniem jej marzeń, lecz tylko do czasu, kiedy zostaje oskarżona o próbę uwiedzenia jej męża. Zmuszona do nagłej przeprowadzki wpada z deszczu pod rynnę i uruchamia szereg wyjątkowo niefortunnych zdarzeń.

Główna bohaterka to postać, której nie da się nie lubić. Jest to inteligentna i oczytana kobieta, która ma problemy z uświadomieniem sobie swej wartości i niewątpliwej atrakcyjności. Zawsze widzi się w gorszym świetle, ale mimo to dzielnie stawia czoła każdej sytuacji, a nawet paskudnym typom, którzy stają jej na drodze. I to właśnie ona, Klara, staje się naszym przewodnikiem po Londynie. Nie jest to jednak podróż znana z turystycznych folderów, ale bardzo osobista interpretacja miasta i jego mieszkańców, widziana oczami emigrantki, która nie tylko nie zna jego kultury, ale nawet używanego w nim języka.

Cieszymy się, tęsknimy i cierpimy wraz z nią jej wszystkie dole i niedole. Zaprzyjaźniamy się z panem Romanem, jesteśmy zaskoczeni stylem życia naszych rodaków oraz jak to zwykle w takich powieściach bywa, spotykamy wielką miłość.

Ktoś mógłby spytać: „po co mam czytać takie książki skoro moje życie jest wystarczająco przygnębiające?” Odpowiedź jest prosta. Po to by się od niego oderwać, trochę je ośmieszyć i przyjrzeć się mu z zupełnie innej perspektywy.

Opowieść emigracyjna to lektura na przeczytanie, której czekałam już od dawna. Oczarowana jej okładką z malowniczym Big Benem oraz poruszaną tematyką, wiązałam z nią spore oczekiwania, niestety nie wszystkie ona zostały spełnione. Podobało mi się tu wszystko prócz zakończenia. Nie było ono złe, ale prawdę mówiąc nie tego oczekiwałam. Nie jestem fanką bajkowych happyendów, a to tutejsze to niestety ich absolutna kwintesencja.

Nie mniej Opowieść emigracyjna to pełna inteligentnego humoru książka, która zaskakuje swą fabułą i kompletnie nie żałuję czasu z nią spędzonego.



Justyna Nowak „Opowieść emigracyjna”
Ilość stron: 234
Wyd. Novae Res
Gdynia 2010
Ocena: 4,5/6


http://od-deski-do-deski.blogspot.com/