Ars Dragonia recenzja

To już kolejny raz, kiedy dałam się skusić okładce. Wiedziona przeczuciem, że książka ze smokiem w tytule nie może być kiepska, usiadłam, zaczytałam się i przepadłam w równoległych światach i w pięknym Poznaniu.

Powieść przybliża nam historię szesnastoletniego Sebastiana, który przyjeżdża do Poznania na pogrzeb, swojego od dawna niewidzianego dziadka. Nie wiadomo kiedy, chłopiec zostaje wplątany w tajemniczą intrygę związaną ze Smoczym Portalem. W książce Jodełki napotkamy dwa współistniejące ze sobą światy – jeden zwykły, ten, w którym wszystko płynie w dobrze znany nam sposób oraz drugi równoległy, w którym niesamowite rzeźby z poznańskich kamienic, ożywają chroniąc tajemnic, które mogą wpłynąć na rzeczywistość.

Sebastian jest wybrańcem, ale na jego drodze stanie wiele przeciwności, które utrudnią mu wykonanie powierzonego zadania. Czy spotkana przez niego dziewczyna o imieniu Luna, będzie jego sprzymierzeńcem? Jakie tajemnice kryje Smoczy Portal i dlaczego to właśnie Sebastian, powinien zostać jego strażnikiem?

Możliwe, że powieść Jodełki nie będzie miała aż takiej siły, oddziaływania, jak np. Harry Potter J.K. Rowling, ale uważam, że autorka spisała się naprawdę dobrze, biorąc się za jej opracowywanie. Czytając o ożywających Gryfach i Sokole, człowiek zaczyna się zastanawiać czy takie rzeźby istnieją naprawdę (Poznaniacy, jak to jest?). Dodajmy do tego żwawą akcję, raz za czas przerywaną wstawkami z tajnych akt z początku XX wieku oraz otwarte, pozostawiające niedosyt zakończenie, a otrzymamy główne cechy Ars Dragoni.

Wyprawę do magicznego Poznania uważam za udaną, chociaż wiadomo, że drobne niedociągnięcia zawsze się znajdą. Nie narzekam jednak, tylko z zaostrzonym apetytem czekam na więcej, bo takie przygody, jak Sebastiana, to rzecz rzadko spotykana w naszej literaturze.